Σάββατο 28 Ιουνίου 2014

ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ:Η κάλπη δεν είναι ''πλυντήριο'' ,ούτε ''άφεση αμαρτιών''

Πιστεύω ότι οι εκλογές κρίνονται στην κάλπη, με την προϋπόθεση βέβαια ότι οι συνδυασμοί αλλά και οι εκλογείς έφτασαν σ’ αυτήν και έκαναν την επιλογή τους, με όρους τήρησης της νομιμότητας και των κανόνων διεξαγωγής των εκλογών.Αυτό για το οποίο είμαστε όλοι βέβαιοι ως κοινωνία, ανεξάρτητα από το τι θα προκύψει από τις ενστάσεις και τις αντίστοιχες δικαστικές διαδικασίες, είναι ότι δεν έφτασαν  όλοι στην κάλπη από τον ίδιο δρόμο, με τους ίδιους όρους και με τους ίδιους κανόνες! Εγώ ξέρω πως έγιναν οι εκλογές, εκείνοι ξέρουν πως και  τι έκαναν, αλλά ο κόσμος αν δεν γνώριζε........... είναι  καλύτερα τώρα να μάθει για  τον καθένα από όλους τι έχει πράξει.Η κάλπη δεν είναι πλυντήριο που μπορεί να  ξεπλύνει τους πάντες και τα πάντα!
Ένα «μήνυμα» στέλνω σε όλους αυτούς που βρήκαν την ευκαιρία να σηκώσουν κεφάλι έστω και για λίγο, ότι δεν θα μείνει έτσι οποιαδήποτε πρόκληση.Η κοινωνική διαδρομή του καθενός είναι γνωστή και ιδιαίτερα κάποιων νεοεκλεγέντων που έχουν πρωταγωνιστήσει αρνητικά χωρίς ηθικούς φραγμούς.Άφεση αμαρτιών στον εφημέριο του χωρίου και αν δεν του έχουν εμπιστοσύνη στο Άγιο Όρος!!!!!Η αλαζονείαλαιμαργίαματαιοδοξίαπορνείακλεψιά,το ψέμαμοιχεία κ.λ.π μπορεί συγχωρούνται από τον Δεσπότη,από την κοινωνία ποτέ.Βέβαια αν πάσχουν  από  στουρθοκαμηλισμο μπορούν να επισκεφθούν ψυχολόγο.Μήπως νομίζουν ότι ο Δήμος Ωρωπού είναι η ''κολυμβήθρα του Σιλωάμ'';;;;;;;;;;;Ασθενή μνήμη δεν έχει κανείς μας,επιλεκτική  μπορεί!!!!Η απάλειψη ευθυνών από παλαιότερες επιλογές η πράξεις θα τους ακολουθούν και είναι υποχρέωση όλων μας να τις θυμίζουμε !!!!




Παρασκευή 27 Ιουνίου 2014

Η Ρένα Δούρου σήμερα στο Γραμματικό σε ανοικτή συγκέντρωση στις 20.00μμ.

Η νέα περιφεριάρχις Αττικής, Ρένα Δούρου, πριν ακόμη αναλάβει επίσημα τα καθήκοντα της και αναγνωρίζοντας εμπράκτως, ότι τα σοβαρά θέματα της Περιφέρειας δεν μπορούν να περιμένουν την γραφειοκρατική ολοκλήρωση των διαδικασιών, θα βρεθεί στο Γραμματικό, για να εκφωνήσει ομιλία για το ζέον θέμα του ΧΥΤΑ – ΧΥΤΥ ή όπως αλλιώς μπορεί να ονομαστεί, πάντα επιμελώς και ευσχήμως , προκειμένου να γίνεται όλο και πιο εύπεπτο, το εργολαβικό “αναπτυξιακό- περιβαλλοντικό” όραμα.
Τα περιβαλλοντικά ζητήματα είναι γνωστά. Τα είχε αναδείξει και ο Ν. Χουντής, στο ευρωκοινοβούλιο με την εξαιρετική δουλειά του πάνω στο θέμα. Άλλωστε, η δουλειά του Ν. Χουντή, σε επίπεδο έρευνας αλλά και παρεμβάσεων, ερωτήσεων και παρουσιάσεων, οδήγησε στην αναστολή των εργασιών για την fast track κατασκευή. Τώρα, η νέα περιφερειάρχις, με όπλα την έλλειψη κοινωνικής συναίνεσης για το “έργο” όπως και την πλούσια επιχειρηματολογία και στοιχειοθέτηση που έρχεται από τη δουλειά του Ν. Χουντή, έρχεται να χαράξει από κοινού με τους πολίτες, πολιτική πάνω στο θέμα της διαχείρισης απορριμμάτων.
Στις 27/6 στο Γραμματικό, καλό θα είναι να δηλώσουμε συμμετοχή όλοι όσοι είμαστε στους δήμους της Ανατολικής Αττικής. Ειδικά στους όμορους δήμους. Άλλωστε, τα ίδια συμφέροντα οργανώνουν και επιδιώκουν ανάλογα ή αντίστοιχα εγχειρήματα και στην περιοχή μας.
Στις 27/6 λοιπόν, στο Γραμματικό.

Τετάρτη 25 Ιουνίου 2014

Ρούσσης,ο υπόδικος πρώην κοινοτάρχης Συκάμινου ανέλαβε το γραφείο τύπου του Βορίδη.

Η ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ 
Το Κέντρο Υγείας Καπανδριτίου είναι η Ζωή όλων μας

Μεγάλη η συμμέτοχη των κατοίκων στην αξιέπαινη πρωτοβουλία των ΟΜ του ΣΥΡΙΖΑ  Καπανδριτίου-Ωρωπού.Στη συγκέντρωση παραβρέθηκαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Μητρόπουλος και ο Γιώργος Παντζας,ο νεοεκλεγείς αντιπεριφερειαρχης Πέτρος Φιλίππου και οι νεοεκλεγείς  περιφερειακοί σύμβουλοι Ιωάννα Στεργιου και ο Στέλιος Κοροβεσης.Εκ μέρους της ΝΕ του ΣΥΡΙΖΑ Αν Αττικής ο Σταύρος Καραγκούνης. Απών από την συγκέντρωση ο Δήμαρχος Ωρωπού Γιάννης Οικονομακος.Θλιβερή παρένθεση ο υπόδικος πρώην κοινοτάρχης Συκάμινου,σε ρόλο εκπροσώπου τύπου του ''τσεκουράτου'' υπουργού υγείας μετέφερε στους συγκεντρωμένους κατοίκους ,ότι είχε τηλεφωνική  επικοινωνία με τον ''τσεκουράτο'' στις 13.00πμ...μάλιστα την ώρα που η Εθνική  έβαζε το δεύτερο γκολ,ευτυχώς για εμάς δεν έβαλε και τρίτο  γιατί δεν θα του τηλεφωνούσε......... ο εκπρόσωπος τύπου του ''τσεκουράτου''  δήλωσε ότι ο υπουργός είναι αναστατωμένος και δεν γνώριζε το πρόβλημα!!!!για να δούμε τώρα που το έμαθε
!!!!!

Τρίτη 24 Ιουνίου 2014

Όλοι την Τετάρτη 25 Ιουνίου στο Κέντρο Υγείας Καπανδριτίου

                        Η δημόσια υγεία είναι αδιαπραγμάτευτη

Ερώτηση Γ. Πάντζα, βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ: Κλειστό το Κέντρο Υγείας Καπανδριτίου ύστερα από 27 χρόνια λειτουργίας


Προς τον Υπουργό Υγείας

Τους τελευταίους 2 μήνες η κατάσταση στο Κέντρο Υγείας Καπανδριτίου είχε φτάσει στα όρια της διάλυσης, με το προσωπικό του να πραγματοποιεί εθελοντικές, μη αμειβόμενες υπερωρίες προκειμένου να διατηρηθεί η εφημερία ως τις 10 το βράδυ. Εν τέλει, ύστερα από 27 χρόνια συνεχούς λειτουργίας, το Σαββατοκύριακο 21 και 22 Ιουνίου 2014 το ΚΥ Καπανδριτίου για πρώτη φορά παρέμεινε κλειστό.

Το ελάχιστο προσωπικό που έχει απομείνει στο Κέντρο Υγείας δεν αρκεί για να βγάλει ούτε την πρωινή βάρδια. Συγκεκριμένα, από τις 20/06/2014 απέμεινε μόνο μία γιατρός Γενικής Ιατρικής, η οποία είναι υποχρεωμένη να πραγματοποιεί την πρωινή βάρδια, τα τακτικά ραντεβού, τα έκτακτα περιστατικά και επιπλέον εφημερία μέχρι τις 10 το βράδυ. Από το Μάρτιο το Κ.Υ. λειτουργεί με τρεις (3) μόνιμους και μία (1) επικουρικό γιατρό, της οποίας η σύμβαση λήγει στις 15 Ιουλίου. Επίσης, ο Συντονιστής Μικροβιολόγος, όπως ο ίδιος αναφέρει σε έγγραφο το οποίο εστάλη στο Κωνσταντοπούλειο Νοσοκομείο, συνταξιοδοτείται τον Ιούλιο, καθώς και ο Αναπληρωτής Ακτινολόγος.

Σε όλα τα παραπάνω έρχεται να προστεθεί το γεγονός ότι τους καλοκαιρινούς μήνες ο αριθμός των κατοίκων που εξυπηρετούνται από τα ΚΥ της Ανατολικής Αττικής αυξάνεται δραματικά. Επιβάλλεται οι αρμόδιοι φορείς να κινηθούν άμεσα προκειμένου να αντιμετωπιστεί η δεινή κατάσταση στην οποία βρίσκονται, τόσο το ΚΥ Καπανδριτίου όσο και συνολικά τα ΚΥ της Ανατολικής Αττικής και να σταματήσουν να βλέπουν τις δομές της δημόσιας υγείας και κατ’ επέκταση την υγεία των πολιτών από τη σκοπιά της ντιρεκτίβας του μνημονίου και των εντολών των τροϊκανών επιτρόπων.

Κατόπιν τούτων ερωτάται ο κ. Υπουργός:
1.    Προτίθεται να προχωρήσει σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες προκειμένου να λειτουργεί το ΚΥ Καπανδριτίου σε 24ωρη βάση, προσλαμβάνοντας το απαραίτητο ιατρικό προσωπικό;

2.    Σε ποια άμεσα μέτρα προτίθεται να προβεί προκειμένου να διασφαλισθεί η 24ωρη λειτουργία των ΚΥ της Ανατολικής Αττικής συνολικά, αφενός προσλαμβάνοντας ιατρικό προσωπικό και αφετέρου επιλύοντας τα προβλήματα στον υλικοτεχνικό εξοπλισμό, όπου αυτά έχουν επισημανθεί;

Ο ερωτών Βουλευτής

Γιώργος Πάντζας



Δευτέρα 23 Ιουνίου 2014

18 χρόνια χωρίς τον Ανδρέα

“ Ξημέρωνε 23 Ιουνίου του 1996, όταν ο ιδρυτής του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ, ο ακαδημαϊκός με τη λαμπρή καριέρα, την οποία εγκατέλειψε για χάρη της πολιτικής, λόγω της κατάστασης που επικρατούσε στην Ελλάδα, «έφυγε» από τη ζωή ”
Ξημέρωνε 23 Ιουνίου του 1996, όταν ο ιδρυτής του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ, ο ακαδημαϊκός με τη λαμπρή καριέρα, την οποία εγκατέλειψε για χάρη της πολιτικής, λόγω της κατάστασης που επικρατούσε στην Ελλάδα, «έφυγε» από τη ζωή.

Ο εμπνευστής της «Αλλαγής» του 1981, η οποία έμελλε να αλλάξει τη χώρα και να τη βγάλει μέσα από μια δύσκολη περίοδο μακροχρόνιων πολιτικών συγκρούσεων, αλλά και δεινών για τον ελληνικό λαό, ο πολιτικός που φίλοι και εχθροί τον προσφωνούσαν με το μικρό του όνομα, «Ανδρέας», έφευγε από τη ζωή μετά από μακρά μάχη με το πρόβλημα που αντιμετώπιζε με την καρδιά του, η οποία τον ταλαιπώρησε από την εποχή του Χέρφιλντ.

Ο Ανδρέας που κατάφερε να ενώσει τις Ελληνίδες και τους Έλληνες, αναγνώρισε την Εθνική Αντίσταση και αποκατέστησε το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, καταστρέφοντας τους φακέλους πολιτικών φρονημάτων, έκανε την αναθεώρηση του Συντάγματος, έφερε τις σπουδαίες αλλαγές στην Παιδεία με τον περίφημο νόμο(1268/82) για την λειτουργία των ΑΕΙ αλλά και τον 1566/85 για την λειτουργία της βασικής και μέσης εκπαίδευσης, καθιέρωσε το Εθνικό Σύστημα Υγείας, έφτιαξε το ΑΣΕΠ, υπερασπίστηκε όταν χρειάστηκε την εδαφική κυριαρχία της χώρας, χωρίς κραυγές και ψιθύρους, πέτυχε να πάρει τα γνωστά Μεσογειακά προγράμματα, προκειμένου να ανορθώσει την ταλαιπωρημένη οικονομία και να δημιουργήσει την περίφημη μεσαία τάξη.

Ο Ανδρέας, πάλεψε μέχρι τέλους και με την επερχόμενη λαίλαπα, η οποία θα ακολουθούσε στην Ευρώπη, καθώς στη Σύνοδο Κορυφής στις Κάννες, το 1995, δεν  δίστασε να συγκρουστεί με τους Ευρωπαίους εταίρους και να προειδοποιήσει ότι η Ευρώπη ξεκινά να βαδίζει σε σκοτεινά μονοπάτια, τα οποία θα οδηγήσουν στο τέλος των εθνικών κυβερνήσεων, καθώς οι αγορές είχαν αρχίσει την προσπάθεια διείσδυσης στην ευρωπαϊκή ήπειρο. «Είδα το διευθυντήριο να λειτουργεί», έλεγε στη συνέντευξη Τύπου στις Κάννες ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος είχε αποκαλύψει μάλιστα ότι οι εταίροι τον πίεζαν και για το θέμα της FYROM. «Έχουμε τώρα και προϋποθέσεις», είχε πει ειρωνικά, την ώρα που ο ευρωπαϊκός Τύπος τον αποκαλούσε ως το «μοναχικό λιοντάρι της Ευρώπης» και «τελευταίο μεγάλο ηγέτη και οραματιστή της Ευρώπης».

Η πολιτική του πορεία ήταν αν μη τι άλλο συναρπαστική. Ο ίδιος δεν αμφισβητήθηκε ποτέ ούτε εσωκομματικά ούτε από τους πολιτικούς αντιπάλους του παρά μόνο όταν αρρώστησε. Φίλοι και εχθροί είχαν να λένε όχι μόνο για τη ρητορική του δεινότητα, αλλά και για τις πράξεις του, οι οποίες ήταν πάντα με γνώμονα τα συμφέροντα του λαού και της χώρας. Οι κόντρες του με τη νεοφιλελεύθερη Θάτσερ έχουν μείνει στην Ιστορία, με την ίδια να παραδέχεται ότι «ο Ανδρέας πάντα έπαιρνε κάτι για τη χώρα του», αναφερόμενη στις Συνόδους Κορυφής των Ευρωπαίων ηγετών.

Το τρίπτυχο του Ανδρέα «Εθνική Ανεξαρτησία - Λαϊκή Κυριαρχία - Κοινωνική Απελευθέρωση», έμεινε στην Ιστορία. Φέτος συμπληρώνονται 18 χρόνια από το «φευγιό» του Ανδρέα Παπανδρέου. Ενός πολύ μεγάλου ηγέτη, όπως έλεγαν ακόμα και οι πολιτικοί του αντίπαλοι.

 www.periodista.gr8

Σάββατο 21 Ιουνίου 2014

Η ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ κάποιων ''δήθεν'' περί ενστάσεων στο Δήμο Ωρωπού

Γράφει ο εμπειρότατος κ. Ξύλος  περί των νομικών και όχι μόνο με τον τίτλο 

''Η φημολογία των ενστάσεων για την επανάληψη των δημοτικών εκλογών''…........Αιτία, ένα τυπικό λάθος που υπάρχει στην ποσόστωση με τους υποψήφιους συμβούλους μιας τοπικής κοινότητας, που στην ουσία δεν ακυρώνει τη θεωρία της ποσόστωσης, γιατί δεν την αλλοιώνει πραγματικά (διακαής πόθος-τοξική γνωμοδότηση).....και συνεχίζει αναγνωρίζοντας την ακυρότητα του συνδυασμού!!!!!!!........Από όλη τελικά την φημολογία αυτή, ένα μόνο είναι πιθανό αποτέλεσμα. Να μείνει εκτός δημοτικού συμβουλίου ένας άνθρωπος που θα έχει να προσφέρει πολλά στα δημοτικά πράγματα..........Κύριε Ξύλο,την έδρα του συνδυασμού που ακυρώνεται ποιος θα την πάρει;;;;;;Ο Παναγής από τα Μέγαρα;;;;

Το σημερινό μου δημοσίευμα,έχει ένα και μοναδικό στόχο,να αναδείξει την πραγματικότητα και την μόνη αλήθεια σε σχέση με το θέμα της ποσόστωσης και τις όποιες παρενέργειες προκύψουν από την κρίση της δικαιοσύνης
     -Να τι λέει η νομοθεσία του Ελληνικού Κράτους

 Στην περίπτωση που γίνει δεκτή η ένσταση, δεν μπορεί να γίνει ανακατανομή των εδρών στο δημοτικό συμβούλιο μεταξύ των άλλων παρατάξεων που μετέχουν σ’ αυτό, καθώς ο νόμος ρητά ορίζει ότι σε περίπτωση ακύρωσης της συμμετοχής ενός συνδυασμού στην εκλογική διαδικασία, τότε η επανάληψη των εκλογών είναι υποχρεωτική.


ΝΟΜΟΣ  4255/2014 – ΦΕΚ Α 89 – 11.04.2014(αυτό είναι  καινούργιο και σας ξέφυγε)
Άρθρο 33
1. Η περίπτωση δ΄ της παρ. 3 του άρθρου 19 του ν. 3852/2010 καταργείται.
2. Η παρ. 3 του άρθρου 18 του ν. 3852/2010 αντικαθίσταται ως εξής:
«3.α. Ο αριθμός των υποψήφιων δημοτικών συμβούλων από κάθε φύλο ανέρχεται τουλάχιστον στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού αριθμού των μελών του δημοτικού συμβουλίου.
β. O αριθμός συμβούλων δημοτικής ή τοπικής κοινότητας από κάθε φύλο πρέπει να ανέρχεται σε ποσοστό ίσο τουλάχιστον με το ένα τρίτο (1/3) του αριθμού των υποψήφιων συμβούλων. Το ποσοστό αυτό υπολογίζεται, με βάση τον αριθμό των συμβούλων, όπως αυτός προβλέπεται στο άρθρο 18 του ν. 3852/2010. 
Ειδικά για τους υποψήφιους συμβούλους δημοτικής ή τοπικής κοινότητας το ποσοστό του ενός τρίτου (1/3) υπολογίζεται επί του αριθμού των μελών του συμβουλίου των δημοτικών ή τοπικών κοινοτήτων. Ο συνολικός αριθμός των υποψήφιων των συνδυασμών, που αντιστοιχεί στο ένα τρίτο (1/3), όπως αυτό έχει υπολογιστεί κατά τα ανωτέρω εδάφια, αρκεί να υφίσταται για το σύνολο των υποψηφίων κάθε συνδυασμού, χωρίς να είναι αναγκαίο να επιμερίζεται ισομερώς σε καθεμία από τις ανωτέρω κατηγορίες υποψηφίων.
γ. Στην περίπτωση κατά την οποία ο αριθμός των υποψήφιων μελών του δημοτικού συμβουλίου ή του συμβουλίου δημοτικής ή τοπικής κοινότητας είναι μικρότερος του συνολικού αριθμού των αντίστοιχων μελών, σύμφωνα και με την παράγραφο 2 του άρθρου 19, το ανωτέρω ποσοστό υπολογίζεται επί του αριθμού των αντίστοιχων μελών, που περιλαμβάνονται στη γραπτή δήλωση του συνδυασμού. Τυχόν δεκαδικός αριθμός στρογγυλοποιείται στην αμέσως επόμενη ακέραιη μονάδα, εφόσον το κλάσμα είναι τουλάχιστον ίσο με το μισό της.»


Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014

Νέο εργοστάσιο βιομάζας στον Αυλώνα


ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ Αθήνα, 18-06-2014
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ Αρ. Πρωτ. οικ. 122660
Λεωφ. Συγγρού 15-17
Τ.Κ. 117 43 Αθήνα
τηλ. 213 2063532 -718 -775
fax: 213 2063533
e-mail : ssona@patt.gov.gr Προς: 1. Περιφερειάρχη Αττικής κ. Ι. Σγουρό
2. κ.κ. Αντιπεριφερειάρχες
Περιφέρειας Αττικής
3. κ.κ. Περιφερειακούς Συμβούλους
Περιφέρειας Αττικής
Συνεδρίαση 14η
Πρόσκληση συνεδρίασης Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής

Καλείστε σε τακτική συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής που θα γίνει στις 25/06/2014 ημέρα Τετάρτη και ώρα 15:00 στο αμφιθέατρο του Υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων (Αναστάσεως 2 και Τσιγάντε, Παπάγου-Χολαργού), με τα παρακάτω θέματα Ημερήσιας Διάταξης:
  1. Γνωμοδότηση επί της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για τ

    ο έργο: «Μονάδα Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας από Βιομάζα vegetable-oil, ισχύος ≤ 1 MW, της εταιρείας «ΗΛΙΑΣ ΚΟΥΛΟΥΚΑΚΟΣ» στη Θέση «ΜΑΝΔΡΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ή ΤΣΟΥΜΠΑ» στον Δήμο ΩΡΩΠΟΥ – Δ.Κ. ΑΥΛΩΝΑ, Περιφέρειας Αττικής».
(Εισηγητής ο Περιφερειακός Σύμβουλος κ. Ι. Προμπονάς)

Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014

Η ποσόστωση-συμμετοχή των γυναικών είναι έλλειμμα δημοκρατίας στοv Δήμο Ωρωπού.

Από την εποχή του Διαφωτισμού,  ως θεωρητικό κατασκεύασμα, το  δημοκρατικό πολίτευμα ως σύστημα  κατανομής εξουσίας προϋποθέτει τη  συνύπαρξη πολλών “διαφορετικοτήτων”  που έχουν ίσα δικαιώματα έκφρασης  και αντιπροσώπευσης στα πλαίσια  του πλουραλισμού. Όμως δεδομένου  ότι πράγματι η κοινωνία δεν είναι  κάτι ομοιογενές, για τη μεγαλύτερη  δυνατή εξασφάλιση της ισότητας των  υποκειμένων γίνεται μια προσπάθεια  άμβλυνσης των ανισοτήτων μέσω μιας  ομοιογενοποίησης και όχι αποδοχής του  διαφορετικού. 
Ωστόσο το φύλο ως βιολογικό γνώρισμα  αλλά και κοινωνική κατασκευή, δημιουργεί  δύο πόλους μέσα στην κοινωνία, η οποία  τους αποδίδει ρόλους που αφορούν κάθε  τομέα της ζωής, ιδίως στην πολιτική. Το  γνώρισμα αυτό φαίνεται πως δεσμεύει τα  άτομα και κυρίως τις γυναίκες, η παρουσία  των οποίων είναι ακόμα και σήμερα ισχνή  στις εξουσιαστικές δομές. Η ποσόστωση,  ευρωπαϊκής προέλευσης προϊόν, εισήχθη  στη χώρα μας το 1989 ως αίτημα κυρίως  κάποιων γυναικείων οργανώσεων για  επίλυση του δημοκρατικού ελλείμματος  που ως τότε μάστιζε την ελληνική κοινωνία  λόγω της εν γένει πατριαρχικής της δομής  που απέτρεπε τη συμμετοχή των γυναικών  στα κοινά.

Το ζήτημα δεν είναι η αποδόμηση του  φύλου, αλλά η αποδοχή, αναγνώριση και  συμμετοχή αυτού στην πολιτική διαδικασία.  Φυσικά ένα θετικό μέτρο από μόνο του δεν  μπορεί να αποτελέσει πανάκεια, μπορεί  όμως να γίνει το εφαλτήριο τόσο για την  προσέλκυση περισσότερων γυναικών  στην συμμετοχή στα κοινά, όσο και για  μια γενικότερη αλλαγή αντίληψης της  κοινωνίας. Κάθε αριστερή συλλογικότητα  που μάχεται για το σοσιαλισμό μέσω των  αρχών της ελευθερίας και της δημοκρατίας 
οφείλει να αντίκειται σε συντηρητικές  λογικές που αφήνουν κοινωνικές ομάδες  εκτός πολιτικής διαδικασίας. Αυτό σημαίνει  πως για την πραγμάτωση μια ουσιαστικής  δημοκρατίας είναι αναγκαία η χειραφέτηση  των γυναικών, ως καταπιεσμένης κοινωνικής  ομάδας, κάτι που όχι μόνο θα αμβλύνει  την ανισότητα μεταξύ των φύλων, αλλά  ενδεχομένως θα δράσει απελευθερωτικά  και για άλλες καταπιεσμένες κοινωνικές  ομάδες προωθώντας τη ριζοσπαστική  μετάλλαξη της ίδιας της Δημοκρατίας.

Παρασκευή 13 Ιουνίου 2014

“ΧΩΡΙΣ ΜΕΣΑΖΟΝΤΕΣ” ΣΤΟ ΚΑΠΑΝΔΡΙΤΙ

Από την Κυριακή 15 Ιουνίου και κάθε δεύτερη Κυριακή κάθε μήνα από τις 8.00 π.μ έως τις 13.00 μ.μ στον χώρο του Συνεταιρισμού στην Λεωφόρο Καλάμου (απέναντι από το βενζινάδικο της AVIN), θα λειτουργεί αγορά οπωροκηπευτικών και προϊόντων όπως ρύζι, γαλακτοκομικά, ελιές, μέλι, αμπελόφυλλα, αρωματικά βότανα, και πολλά ακόμα από Έλληνες παραγωγούς.
Την ερχόμενη Κυριακή, στον ίδιο χώρο, την ίδια ώρα, θα εκθέσουν για πρώτη φορά τα προϊόντα τους όσοι συμμετέχουν στα σεμινάρια οικοτεχνίας του Συνεταιρισμού: Λικέρ, μαρμελάδες, κεριά, σαπούνια, φυτικά καλλυντικά, κοσμήματα.
 Για πληροφορίες: κα. Αργυρώ Ντάση, τηλέφωνο :6978416619

Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014

ΕΚΛΟΓΙΚΑ........Έρχονται μεγάλες ανατροπές στον Ωρωπό

-Υπάρχει στο Δήμο Ωρωπού συνδυασμός που συμμετείχε στις εκλογές και ανακηρύχθηκε παρανόμως από αβλεψία των δικαστών και δημιουργεί σοβαρά θέματα ακυρότητας των εκλογών;;;;;;;
-Ποιος συνδυασμός δεν έπρεπε να ανακηρυχθεί λόγω ποσόστωσης;;;;;;;;

Ολόκληρη η απόφαση του Πρωτοδικείου Χαλκίδος2014
Δημοσιεύτηκε η απόφαση που εγκρίνει-απορίπτει συνδυασμούς και υποψηφίους.
Δείτε την απόφαση
..........Γ) ΄Οσον αφορά τον συνδυασμό «ΑΝΑΤΡΟΠΗ - ΝΕΑ ΑΡΧΗ» του Δήμου Κύμης-Αλιβερίου:
Επειδή στα Τοπικά Συμβούλια στα οποία έχουν δηλωθεί υποψήφιοι (11) δεν υπάρχει η απαραίτητη ποσόστωση γυναικών και πιο συγκεκριμένα σε 12 υποψηφιότητες Τοπικών Συμβούλων υπάρχουν 3 υποψηφιότητες γυναικών ενώ έπρεπε να υπάρχουν 4 (1/3 του 12) (άρθρα 19, 20, 21 του Ν.3852/2010) (βλ. ΣτΕ 4053/2011, ΣτΕ 2123/2011). Επομένως, κηρύσσει απαράδεκτη τη δήλωση του συνδυασμού στο σύνολό της.
Απόφαση ΣΤΕ 22123/2011
Η μη τήρηση της υποχρεωτικής ποσόστωσης υπερ των γυναικών [1/3 των υποψηφίων] κατά την κατάρτιση των συνδυασμών των δημοτικών εκλογών καθιστά αυτοδικαίως απαράδεκτη την υποβολή υποψηφιότητα του εν λόγω συνδυασμού χωρίς να απαιτείται η απόδειξη ότι η εν λόγω πλημμέλεια ασκεί επιρροή στο εκλογικό αποτέλεσμα. 
Δικαίωμα ένστασης
Ένσταση μπορεί να ασκήσει:
α) κάθε εκλογέας εγγεγραμμένος στους εκλογικούς καταλόγους του δήμου, καθώς και
β) ο υποψήφιος κατά τις εκλογές στον οικείο δήμο.
(άρθρο 45 νόμου 3852/2010 ΦΕΚ τεύχος Α 87 Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης – Πρόγραμμα Καλλικράτης)
Περιεχόμενο της ένστασης
1. Η ένσταση στρέφεται κατά της απόφασης με την οποία ανακηρύσσονται οι επιτυχόντες και οι επιλαχόντες συνδυασμοί και οι υποψήφιοι κάθε συνδυασμού που εκλέγονται ως τακτικοί ή αναπληρωματικοί, βάσει του σχετικού πίνακα των αποτελεσμάτων ο οποίος ενσωματώνεται σε αυτή. 2. Λόγους ένστασης μπορούν να θεμελιώσουν: α) η έλλειψη νόμιμων προσόντων και η συνδρομή κωλυμάτων σε υποψηφίους που έχουν εκλεγεί ως τακτικά ή αναπληρωματικά μέλη,
β) η παράβαση του νόμου κατά τη διεξαγωγή της εκλογής ή κατά την εξαγωγή του εκλογικού αποτελέσματος ή κατά την ανακήρυξη των υποψήφιων συνδυασμών ή κατά την ανακήρυξη των επιτυχόντων και επιλαχόντων συνδυασμών και των προσώπων που ανήκουν σε αυτούς,
γ) η ακυρότητα ή η εσφαλμένη αρίθμηση των ψηφοδελτίων.
(άρθρο 47 νόμου 3852/2010 ΦΕΚ τεύχος Α 87 Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης – Πρόγραμμα Καλλικράτης)
                       Έτσι απλά για ενημέρωση

4 Μαΐ 2014


Άκυρη η υποψηφιότητα της Δέσποινας Μαρίνου, στο Δήμο Κύμης - Αλιβερίου. Το μήνυμα του υποψήφιού της, Μπάμπη Γκαρούτσου

Το πρωτοδικείο Χαλκίδας, ακύρωσε την υποψηφιότητα της Δέσποινα Μαρίνου, υποψήφιας δημάρχου στο Δήμο Κύμης - Αλιβερίου, με την στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ και το συνδυασμό "Ανατροπή - Νέα Αρχή".

Σύμφωνα με την ανακοίνωση, βγήκε εκτός επειδή δεν είχε συμπληρώσει τον απαιτούμενο αριθμό γυναικών στο ψηφοδέλτιο: 
«Επειδή στα Τοπικά Συμβούλια στα οποία έχουν δηλωθεί υποψήφιοι 11 δεν υπάρχει η απαραίτητη ποσόστωση γυναικών και πιο συγκεκριμένα σε 12 υποψηφιότητες τοπικών Συμβούλων υπάρχουν 3 υποψηφιότητες γυναικών ενώ έπρεπε να υπάρχουν 4 (1/3 του 12) (άρθρα 19, 20, 21 του Ν.3852/2010) (βλ. ΣτΕ 4053/2011, ΣτΕ 2123/2011).
Επομένως, κηρύσσει απαράδεκτη τη δήλωση του συνδυασμού στο σύνολό της.»

Τετάρτη 11 Ιουνίου 2014

Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ Ν. ΧΟΥΝΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ

alt(Κυρ.08/06/14 - 18:20)
Των Δ. ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ & Σ. ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗ
Τώρα που ο μετεκλογικός «θόρυβος» για τις ευρωεκλογές έχει κοπάσει και ηαυλαία έχει πέσει, είναι πιο κατάλληλος, ίσως, ο χρόνος να ανοίξουμε και ένα θέμα που μοιάζει προσωπικό αλλά δεν είναι. Κάθε άλλο μάλιστα!
Το κατά τ’ άλλα θετικό ευρωεκλογικό αποτέλεσμα για τον ΣΥΡΙΖΑ, καταγράφει και μια μεγάλη απώλεια. Θα λέγαμε, μάλιστα, πολύ μεγαλύτερη απ’ όσο έχουμε συνειδητοποιήσει και οι πλέον «ψιλιασμένοι».
Αναφερόμαστε στην μη επανεκλογή του Ν. Χουντή στην Ευρωβουλή.
Και εδώ δεν μιλάμε μόνο για μια απώλεια για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αναφερόμαστε κυρίως για μια μεγάλη απώλεια για όλη την Αριστερά. Για μια μεγάλη απώλεια κυρίως για τον τόπο και το λαό σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο. Αλλά και για μια απώλεια στον αγώνα, από το ρόλο του Ευρωβουλευτή, για μια άλλη Ευρώπη, ενάντια στα σημερινά κυρίαρχα ευρωενωσιακάκατεστημένα, που σέρνουν την Ευρώπη από το κακό στο χειρότερο.
Όσοι έχουμε παρακολουθήσει το έργο του Ν. Χουντή στην Ευρωβουλή αλλά και τη δράση του ως ευρωβουλευτή εκτός Ευρωβουλής στη χώρα μας και στην Ευρώπη, υποκλινόμαστε με απέραντο σεβασμό στη δημιουργική και αγωνιστική του προσπάθεια.
Ο Ν. Χουντής και ο ρόλος του δεν είναι καταξιωμένος μόνο στο χώρο της Αριστεράς αλλά τύγχανεπολύ ευρύτερης αναγνώρισης από κόσμο πέρα από ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές.
Δεν είναι καθόλου λίγοι όλοι όσοι πέραν της Αριστεράς αναγνώριζαν στο πρόσωπο του Ν. Χουντή έναν από τους καλύτερους, αν όχι τον καλύτερο, ευρωβουλευτή της χώρας μας στην περασμένη περίοδο.
Όσοι/ες θέλουν να αποκτήσουν μια συνοπτική ιδέα των ευρωβουλευτικών του πεπραγμένων μπορούν να πατήσουν ΕΔΩ για ένα σύντομο απολογισμό του έργου του.
Αυτός ο απολογισμός αναδεικνύει στο πρόσωπο του Ν. Χουντή ένα πραγματικό αγωνιστή της Αριστεράς που διακρίνεται για τη σεμνότητά του, την απαράμιλλη ευγένειά του, την άριστη τεκμηρίωση των λεγομένων και των παρεμβάσεων του, την άφθαστη εργατικότητα του, την ταξική αδιαλλαξία του και βεβαίως τη μαχητικότητα και την αποφασιστικότητα του.
Γιατί δεν εξελέγη, λοιπόν, ο Ν. Χουντής;
Ασφαλώς το προσωπικό του ερωτήματος, ίσως, να ξενίζει.
Δεν τίθεται, όμως, προσωπικά το ερώτημα, ούτε σε αντιπαράθεση με όσους εκλέχτηκαν από το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ ή όσους/ες θα μπορούσαν πανάξια να εκλεγούν.
Το ερώτημα είναι άκρως πολιτικό, διότι πολιτικός ήταν ο ρόλος του Ν. Χουντή και πολιτική, με ιδιαίτερα ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, υπήρξε η παρέμβαση και η δράση του.
Ασφαλώς σε αυτό το σημείωμα δεν είναι εύκολο και δυνατό να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα που μας το θέτουν χιλιάδες φίλοι/ες και σύντροφοι/ες σε όλη την Ελλάδα.
Είναι βέβαιον ότι έφταιξαν πολλοί και πολλά και η συζήτηση αυτή είναι δύσκολη και αρκετά σύνθετη.
Ευθύνες, όμως, υπάρχουν και στο κόμμα, στον ΣΥΡΙΖΑ, που θα μπορούσε να πράξει πολύ περισσότερα και να μην κάνει άλλα που δεν έπρεπε και τα οποία στοίχισαν σε σημαντικό βαθμό την απώλεια του Ν. Χουντή από την ευρωβουλή.
Και αυτές οι ευθύνες πρέπει να μην κρυφτούν κάτω από το χαλί ή και να αποδοθούν εύκολα στους «ψηφοφόρους», ούτε να χαθούν πίσω από τη σιωπή για να μη θιγούν κακώς κείμενα.
Αντίθετα, πρέπει να συζητηθούν καθαρά και να βγουν συμπεράσματα. Πολύτιμα συμπεράσματα για ένα Κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς και πρώτα απ’ όλα για το μέλλον του.
Ο Ν. Χουντής δεν «μειώθηκε» με τη μη εκλογή του. Ούτε «μειώθηκαν» οι ιδιαίτερες ριζοσπαστικές απόψεις του για τις εξελίξεις στη χώρα μας αλλά και για την ευρωζώνη και την ΕΕ.
Αυτές οι απόψεις του, αντίθετα, ισχυροποιούνται στη ζωή από τις όλο και πιο τραγικές εξελίξεις και κερδίζουν έδαφος στην Αριστερά και στην κοινωνία.
Ο Ν. Χουντής είναι ένα ιστορικό ιδρυτικό ηγετικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ με ανεκτίμητη προσφορά, της οποίας η συνέχεια, από οποιαδήποτε θέση, θα είναι ακόμα πιο λαμπρή, πιο πετυχημένη και μεμεγαλύτερη αφοσίωση στο κίνημα και τις προοδευτικές σοσιαλιστικές αρχές και αξίες μας.
Νίκο Χουντή, συνεχίζουμε πιο δυνατοί και πιο αποφασισμένοι!
Κυριακή 8 Ιουνίου 2014
από το iskra.gr                                                                     

Τρίτη 10 Ιουνίου 2014

Σαν σήμερα η σφαγή του Διστόμου στις 10 Ιουνίου 1944

Τρίτη, 10 Ιουνίου 2014
Αφηγήσεις από τη Σφαγή του Διστόμου - 10 ΙΟΥΝΙΟΥ 1944

- Στις 10 Ιουνίου 1944 έλαβε χώρα η σφαγή του Διστόμου, μία από τις μεγαλύτερες σφαγές αμάχων κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με 228 νεκρούς, εκ των οποίων οι 53 ήταν παιδιά. Ο Χάνς Ζάμπελ, που θεωρήθηκε υπεύθυνος για τη σφαγή αγνοείται, ενώ πληροφορίες να κάνουν λόγο ότι ζει μέχρι και σήμερα, ελεύθερος.
- Η μαρτυρία του απεσταλμένου του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού, Eλβετού George Wehrly, που έφτασε στο Δίστομο μετά από λίγες μέρες κάνει λόγο για 600 νεκρούς στην ευρύτερη περιοχή


Ιστορικό
Στις 10 Ιουνίου του 1944, ο λοχαγός των SS Φριτζ Λάουτενμπαχ, έλαβε εντολή να μετακινήσει το λόχο του από την Λειβαδιά προς την Άμφισσα μέσω Διστόμου, με σκοπό τον εντοπισμό ανταρτών του ΕΛΑΣ. Οι Γερμανοί μπήκαν στο Δίστομο και εκφοβίζοντας τους κατοίκους, έμαθαν ότι υπήρχαν αντάρτες στο Στείρι. Ένας από τους λόχους κατευθύνθηκε προς τα εκεί, αλλά έπεσε σε ενέδρα των ανταρτών του ΕΛΑΣ. Οι αντάρτες, μετά από δύο ώρες μάχης, υποχώρησαν μπροστά στις γερμανικές δυνάμεις. Οι απώλειες των Γερμανών ήταν περίπου 40 νεκροί ενώ των ανταρτών περίπου 15.
.

Μετά τη μάχη, οι Γερμανοί μπήκαν στο Δίστομο και σε αντίποινα για τις απώλειές τους, ξεκίνησαν να σφάζουν όποιον βρισκόταν στο δρόμο τους. Αποκεφάλισαν τον ιερέα του χωριού και σκότωσαν μωρά και γυναίκες, αφού πρώτα τις βίασαν.
Η σφαγή σταμάτησε το βράδυ, όταν οι Γερμανοί στρατιώτες αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στην Λειβαδιά, αφού προηγουμένως, όμως, έκαψαν τα σπίτια του χωριού.

Οι εκτελέσεις συνεχίστηκαν και κατά την επιστροφή των Γερμανών στην βάση τους. Οι νεκροί του Δίστομου έφτασαν τους 228, εκ των οποίων 117 γυναίκες, 111 άντρες, όπου ανάμεσά τους ήταν και 53 παιδιά κάτω των 16 χρόνων.
Η μαρτυρία του απεσταλμένου του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού, Eλβετού George Wehrly, που έφτασε στο Δίστομο μετά από λίγες μέρες κάνει λόγο για 600 νεκρούς στην ευρύτερη περιοχή ενώ αναφέρεται ότι οι νεκροί βρίσκονταν παντού, ακόμα και κρεμασμένοι πάνω σε δέντρα.

Χανς Ζάμπελ και Φριτζ Λάουτενμπαχ
O Φριτζ Λάουτενμπαχ, αρχικά προσπάθησε να αιτιολογήσει την απίστευτη θηριωδία στο Δίστομο εκ μέρους των στρατιωτών του λέγοντας ότι «δεχτήκαμε πυροβολισμούς με αυτόματα από τη μεριά του Διστόμου», κάτι που αναιρέθηκε αμέσως μετά από έρευνα που διεξήχθη στην περιοχή, καθώς η επίθεση είχε πραγματοποιηθεί αρκετά χιλιόμετρα μακριά από το χωριό. Τελικά, ο Λάουτενμπαχ παραδέχτηκε ότι είχε προχωρήσει πολύ παραπάνω από τις εντολές που είχε.

Αυτός που θεωρείται, όμως, ως βασικός υπαίτιος για τη σφαγή στο Δίστομο, είναι ο Χάνς Ζάμπελ. Για τον Ζάμπελ, μέχρι και σήμερα υπάρχουν πολύ λίγες πληροφορίες. Είναι γνωστό ότι μετά το τέλος του πολέμου συνελήφθη στη Γαλλία και κατόπιν εκδόθηκε στην Ελλάδα. Στην πορεία ζητήθηκε η μεταφορά του στην Γερμανία για τις εγχώριες έρευνες όπου και παρέμεινε. Πληροφορίες κάνουν λόγο ότι ο Ζάμπελ ζει ως και σήμερα ελεύθερος.
.

Στη φωτογραφία απεικονίζονται Γερμανοί στρατιώτες στο Δίστομο. Βρέθηκε σε τσέπη Γερμανού στρατιώτη, αιχμαλώτου του ΕΛΑΣ. Διασώθηκε από τον Παντελή Καρακίτση και δημοσιοποιήθηκε από το Σπύρο Μελετζή.




Αφηγήσεις από τη Σφαγή του Διστόμου - 10 ΙΟΥΝΙΟΥ 1944

Η Παναγούλα Σκούτα (το γένος Μαλάμου) 13 χρονών τότε, αφηγείται :
 «Την ημέρα της σφαγής από το πρωί κουβαλούσαμε σανό με τον πατέρα μου.
 Οι Γερμανοί με μια μεγάλη φάλαγγα αυτοκινήτων έφτασαν πριν το μεσημέρι. Θυμάμαι πως έπιαναν το δρόμο Λιβαδειάς από λεύκες Καραστάμου (σήμερα αλευρόμυλος) ως το δικό μας σπίτι (μπροστά στο μνημείο της Δημαρχίας).
Οι στρατιώτες περιφέρονταν γύρω από τα φορτηγά δίχως να χρησιμοποιούν τα όπλα τους. Ο πατέρας μου με έστειλε με την μικρότερη αδελφή μου Λουκία, εφτά χρονών, για κρεμμύδια σ’ ένα χωράφι μας έξω από το χωριό.
 Στο γυρισμό βλέπω στο φυλάκιο του λόφου Κούλια τρεις Γερμανούς φρουρούς με τα όπλα προτεταμένα Ακούω να πέφτει μια ριπή δίχως να καταλάβω καλά – καλά και αμέσως δίπλα στο χωματόδρομο που βαδίζαμε σηκώθηκε κουρνιαχτός από το ανεμοβολητό των βλημάτων.

Φτάσαμε στο σπίτι μας και βλέπω μπαίνοντας στην αυλόπορτα να κάθονται στο μπαλκόνι ο πατέρας μου και γύρω του κατάχαμα και στα σκαλιά δέκα με δεκαπέντε γυναίκες. Σε κάποια στιγμή ύστερα από το μεσημέρι ακούσαμε πυροβολισμούς από την τοποθεσία αγία Ειρήνη προς το Στείρι όπου είχαν τραβήξει τα μπροστινά αυτοκίνητα της γερμανικής φάλαγγας.
Τότε ο πατέρας μου είπε στις γυναίκες : «Φαίνεται πως έχουν πιάσει μάχη οι αντάρτες με τους Γερμανούς.
Δεν σηκώνεστε να πάτε στα σπίτια σας μήπως μας δουν πολλούς και μας ενοχοποιήσουν;».
Οι γυναίκες απάντησαν όλες μαζί τρομαγμένες : «Μπάρμπα Σπύρο εμείς ήρθαμε δω για να είμαστε πιο ασφαλισμένες. Δεν θέλουμε να πάμε σπίτια μας».
 Και δεν το κούνησε καμιά. Μόνο η Παναγιού Σκούτα θύμωσε κι έφυγε. Αργότερα μάθαμε πως δεν τη σκότωσαν οι Γερμανοί. Γλίτωσε.

 Σε λίγο βλέπουμε ένα τζιπ με τραυματία να φεύγει προς τη Λιβαδειά.
 Οι Γερμανοί της σταματημένης φάλαγγας που ως εκείνη την ώρα ήταν ήσυχοι, άρχισαν να ανακατεύονται, να αγριεύουν, να δίνουν συνθήματα ο ένας στον άλλον και να κινούνται απειλητικοί.
 Τότε ο πατέρας μου μας προέτρεψε να κατεβούμε στο κατώι, να κλειστούμε και να περιμένουμε. Κατεβήκαμε κι αμπαρωθήκαμε. Έφταναν ουρλιαχτά, άγριες κραυγές, πυροβολισμοί από τα διπλανά Καλαματέϊκα σπίτια.
Η αγωνία άρχισε να γίνεται τρόμος. Μερικές γυναίκες κρύφτηκαν πλάι στα βαρέλια, άλλες στις γωνιές στις λαδίκες. Βάλαμε και τον πρόσθετο σύρτη – μάνταλο στην πόρτα. Έπεσε μια θανατερή ησυχία.
Κάποια στιγμή ακούμε στην αυλή τη φωνή, τη στριγκλιά ενός γειτονόπουλου, του Λουκά του Παπανικολάου να ζητάει βοήθεια : «Ωχ μπάρμπα Σπύρο, σώσε με!». Έκλαιγε και φώναζε. Ο πατέρας μου μόλις κατεβήκαμε στο κατώι είχε βάλει τυρί και αυγά σε βαθύ πιάτο και κρασί σε κανάτι για να τα έχει ως φίλεμα για τους Γερμανούς αν τυχόν και έρχονταν.
Μόλις άκουσε τη φωνή του Λουκά μου λέει : «Παναγούλα φέρε τα τρόφιμα». Άνοιξε την πόρτα και βλέπουμε τον Λουκά Παπανικολάου να τρέχει κλαίγοντας και κρατώντας τον πληγωμένο του λαιμό και πίσω του ένα κοντό Γερμανό στρατιώτη με όπλο στη μασχάλη να τον κυνηγάει.
 Εμείς, ο πατέρας μου με το κρασί και τα ποτήρια, εγώ με τα τρόφιμα στα χέρια προχωρήσαμε στην αυλή ως τη μέση που ήταν το πηγάδι. Ο πατέρας μου σηκώνει τα χέρια φιλικά και φωνάζει για να καταπραΰνει τον Γερμανό : «γκουτ μπόϋ» - εννοώντας το τραυματισμένο παιδί.
Ο Γερμανός όμως άγριος έκαμε νόημα να μπούμε στο κατώι, γρύλισε ένα «καπούτ» και αρνήθηκε τις προσφορές μας. Εμείς υπακούσαμε. Μόλις πατήσαμε μέσα ορθώθηκε μπροστά στην πόρτα, έφερε καταπάνω μας το όπλο και με μια συνεχόμενη ριπή άρχισε να σκορπίζει το θάνατο πυροβολώντας ολόπαντα.
Τα πρώτα βλήματα πήραν κατάστηθα τον πατέρα μου που πέφτοντας και ξεψυχώντας σπάραζε : «Ωχ παιδιά μου! Σώστε με!».
Άρχισαν να πέφτουν τα σώματα των γυναικών. Άλλες πάσχιζαν να χωθούν πίσω από τα βαρέλια, άλλες σε λαδίκες και γούρνες. Αφού όλα τα σώματα σωριάστηκαν το ένα πάνω στο άλλο, ο Γερμανός κατεβαίνει και κοιτάει και σκουντάει έναν – έναν γρυλίζοντας για να δει αν είναι σκοτωμένοι και ρίχνει χαριστικές βολές. Το κατώι είχε μια κολώνα στη μέση, Πρώτος έπεσε και σωριάστηκε σ’ αυτήν ο πατέρας μου Σπύρος Μαλάμος 67 χρονών. Ύστερα η Μαρία Λάμπρου 50 χρονών.
 Η Μαριέττα Φιλίππου, γύρω στα 30. Ήταν έγκυος και μαζί της σφάδαζε και το παιδί στην κοιλιά. Ο ανηψιός μου Στάθης Σταθάς, γιος της αδερφής μου Γιαννούλας, 5 χρονών. Οι γάμπες του ήταν σχισμένες, χαραγμένες όπως σχίζουμε τις μπριζόλες και το κρέας του χυνόταν άσπρο στο χώμα.
 Η Δήμητρα Μαλάμου, 38 χρονών, με το γιο της Γιάννη, 8 χρονών, καθισμένη σε γούρνα όπου βάζαμε βυτίνα λαδιού με κομμένο σαν με λεπίδα το καύκαλό της και τα μυαλά της χυμένα στους ώμους σαν από μια γεμισμένη κούπα, και στον πανέμορφο λαιμό της.
 Δεν ξέρω αλλά κρατήσαμε την ανάσα μας τόσο όσο δεν αντέχει ανθρώπινος οργανισμός. Αυτός συνέχιζε να μας κλωτσάει όπως τα σφαχτά γρυλίζοντας «Έϊ, έϊ» για να δει αν έχει μείνει κανένας ζωντανός.
 Μέσα σ’ αυτή την αβάσταχτη νέκρα πήγε κι έβγαλε τις κάνουλες από τα βαρέλια του κρασιού. Άρχισε με βουή και φουρφουρητό να χύνεται το κρασί. Φυσούσε το κρασί κι ο ήχος του ο φριχτός γέμισε το κατώι. Ενώθηκε το κρασί με το αίμα των σκοτωμένων και έγινε μια θάλασσα αίματος κα, κρασιού, μια πηχτή κρέμα που πάνω της έπλεαν πτώματα και σερνόμαστε μωροζώντανοι.

Ο Γερμανός διασκέλισε κι ανέβηκε στο πάνω σπίτι. Άκουσα ποδοβολητά και ύστερα κατέβηκε και έφυγε φαίνεται. Η μια από τις δυο αδερφάδες μου τις μεγαλύτερες η Γεωργία Αγαπίδου, βρισκόταν τραυματισμένη και καθώς κρύωναν τα τραύματα άρχισε να σκούζει.
 Είχε σκύψει σ’ ένα καδούλι για να γλιτώσει τις ριπές και την είχε γαζώσει ο Γερμανός στον αγκώνα και στο δεξί γοφό. Σηκώνομαι και με δυσκολία την βγάζω στην αυλή. Βλέπω τη φοράδα μας σκοτωμένη και μια στοίβα κλήματα λαμπαδιασμένα, να βουίζει η φωτιά, να έχει αρπάξει ο φούρνος και οι φλόγες ν’ απειλούν το σπίτι. Η αδερφή μου έσκουζε γιατί τα κρέατά της κρέμονταν από χέρια και γοφούς και δεν μπορούσε να κρατήσει από τους πόνους
. Δεν είχα βοήθεια από κανέναν. Μου λέει: «πάρε τον κουβά και σβήσε την φωτιά να μην καεί το σπίτι». Πήρα κι έβγαλα νερό απ’ το πηγάδι μας κι έσβησα τη φωτιά στο φούρνο αλλά όχι και στο παρακάτω χαγιάτι της αυλής. Ανέβηκα στο μπαλκόνι μας και είδα να καίγεται το σπίτι του Χαράλαμπου Σφουντούρη – Πασχούλη. Αργότερα μάθαμε πως κάηκε μέσα το αντρόγυνο.
Από το μπαλκόνι βλέπω στην αυλή των Καλαματέων σκοτωμένα τα ζώα και όλη την οικογένεια του Λουκά Σταύρου που ξεκληρίστηκε – πέντε άτομα και δυό συγγενείς τους, εφτά. Η αδερφή μου μού φώναξε να μπω στο σπίτι να πετάξω κάτω τα προικιά μήπως ξαναπιάσει φωτιά και τα κάψει…κι ας καιγόταν μπροστά το χαγιάτι. Μπαίνοντας μέσα διαπίστωσα ότι ο Γερμανός είχε ανακατέψει και ψάξει όλο το σπίτι. Άνω κάτω τα πάντα. Αντιλήφθηκα ότι από το τζάκι έλειπε το ρολόι με τις χρυσές κολώνες και την καμπανούλα που είχε φέρει από την Αμερική ο πατέρας μου. Η αδερφή μου φώναξε να πάρω και τα λεφτά από το παράκλι. Δεν τα βρήκα. Ύστερα μου φώναξε να κατεβάσω τη ραπτομηχανή της να μη χάσει το εργαλείο της δουλειάς της. Εγώ δεκατριών χρονών με μια ψυχραιμία που δεν μπορώ να την καταλάβω σήμερα, κατέβασα τη μηχανή από δεκαεφτά πέτρινα σκαλοπάτια σκαλί – σκαλί με το κεφάλι και τις πλάτες. Φτάνοντας στο κεφαλόσκαλο το σκυλί μας ο παρδάλης ζυγώνει κλαίγοντας. Με πιάνει από το φουστάνι και με τραβάει. Φοβήθηκα μήπως με φάει γιατί ήμουν γεμάτη παγωμένα αίματα. Τον έδιωχνα : «φύγε παρδάλη!».
 Αυτό πήγε πιο πέρα, κάθισε στα πίσω πόδια και με το ένα μπροστινό μου έκανε νεύμα και με το άλλο σκούπιζε τα δάκρυά του. Τότε η αδερφή μου Γεωργία λέει : «Πού είναι το κορίτσι η Λουκία μας; Πού έχει πάει η μικρή; Τρέξε, ψάξε να τη βρεις…» Το σκυλί μπροστά κι εγώ ακολουθώντας φθάσαμε ως την αυλόπορτα. Εκεί πάλι γύρισε και με κάλεσε με το πόδι του. Φεύγει και πάει στέκεται στα κάτω πηγάδια (εκεί που είναι σήμερα το μνημείο μπροστά στη δημαρχία) και μου γνέφει να πάω. Όταν έφτασα στην αυλόπορτα βλέπω έξω στους δρόμους ξαπλωμένα σκοτωμένα κορμιά. Λίγο πιο κάτω απ’ το σπίτι μας (εκεί που είναι τώρα η αστυνομία) ήταν σκοτωμένος ο Θανάσης Πανουριάς και η Μαρία Νταή. Πιο κει ο Χρήστος Σκούτας. Δεν γνώρισα άλλους γιατί το μυαλό μου ήταν στο σκυλί και στη μικρή αδερφή μου. Έφτασα στο σκυλί. Τι να δω! Η μικρή μας η Λουκία η εφτάχρονη ανάσκελα χτυπημένη στο μάτι με μια τρύπα βαθιά κατακίτρινη σαν το λεμόνι. Προσπαθώ να την πάρω στην αγκαλιά μου. Δεν μπορώ να τη σηκώσω. Την πιάνω από τις πλάτες και τη σέρνω σβαρνώντας την με δυσκολία μέσα από πολλά αγκαθόχορτα. Το σκυλί την πιάνει με το στόμα του απ’ το φουστάνι και με βοηθάει. Την σύραμε ως την αυλόπορτα του σπιτιού και αποκαμωμένη την άφησα εκεί. Δεν την ξαναείδα. Βλέπω στο χάνι της αυλής μας την πιο μεγάλη αδερφή μου Κωστούλα Καρβούνη που την είχε τραυματίσει στις παλάμες ο Γερμανός όπως τις είχε βάλει στο πρόσωπό της να μη δει που εκτελούσε την Πανωραία Μάριου.
Οι αδερφές μου Κωστούλα και Γεωργία μου λένε : «Φεύγουμε για τον Άγιο Αθανάσιο. Κάμε τι θα κάμεις και έλα και συ». Ήταν πια σούρουπο. Πήρα κι εγώ να πάω στον Άγιο Αθανάσιο. Φτάνοντας στο διάσελο κόσμος έτρεχε αλαφιασμένος. Άλλοι με άλογα, άλλοι με ρούχα, άλλοι με τρόφιμα να βγουν απ’ το χωριό, ν’ ασφαλιστούν στους λόγγους και στα ρουμάνια.
 Όλοι έκλαιγαν, μοιρολογούσαν, έσκουζαν, σουρομαδιόντουσαν.
 Έτρεχα κι εγώ. Πριν φτάσω εκεί που είναι σήμερα το Κέντρο Υγείας με πιάνει ποδάγρα. Όλοι μου έλεγαν : «τρέξε παιδί μου Παναγούλα να μας φτάσεις».
 Εγώ τους έλεγα «τρέχω» αλλά βάδιζα στον τόπο, σημειωτόν. Και τότε ακούω κάποιον να λέει : «Αυτό το έχει πιάσει ποδάγρα μωρέ, όπως μας πιάνει στο στρατό. Πιάστε το να ξεκολλήσουν τα πόδια του..». Μ’ έπιασαν και βρέθηκα με τους άλλους στον Άγιο Αθανάσιο. Είχαν φανάρι αναμμένο. Ξενυχτήσαμε εκεί. Ύστερα από δυό μέρες ήρθαν και πήραν τους τραυματίες. Βρέθηκα κι εγώ με τις τραυματισμένες αδερφές μου στη Λιβαδειά στην κλινική του Καλή. Κάποια στιγμή μπαίνω στο αποχωρητήριο και βλέπω να σπαρταράει ένα πόδι στο καλαθάκι των σκουπιδιών. Το βάζω στα πόδια. Μου λένε πως είναι το πόδι της Παναγούλας του Μενιδιάτη της εννιάχρονης Διστομοπούλας που της το θέρισαν οι γερμανοί. Μέσα σε πέντε μέρες εμένα και άλλα συνομήλικα και μικρότερα μας πήρε ο Ερυθρός Σταυρός και μας μετέφερε στο Ίδρυμα Αετοφωλιά Α’, στην Κηφισιά.

Ο Παναγιώτης Σφουντούρης, 6 χρονών τότε, θυμάται :
.


«Την ώρα της σφαγής βρισκόμουνα στο ισόγειο του Αγγελή Πίτσου, εγώ, η αδερφή μου Μαρία, η γιαγιά μου Κατερίνη Πίτσου με την κόρη της Ασήμω. Είμαστε κλεισμένοι μέσα γιατί ακούγαμε να πέφτουν σφαίρες από τη μεριά του Στειριού. Για μια στιγμή βλέπουμε απ’ το γωνιακό παράθυρο να έρχονται γερμανικά αυτοκίνητα από το δρόμο του Στειριού και να σταματούν μπροστά στο Δημοτικό σχολείο προς του Ψημένου.

Άρχισαν να κατεβάζουν άντρες από τα αυτοκίνητα. Εγώ, μικρός, δε γνώριζα αλλά η γιαγιά μου είπε πως ήταν τα παιδιά. Αργότερα έμαθα πως ήταν οι δώδεκα Διστομίτες νέοι που αιχμαλώτισαν στις Τσέρες το πρωί της σφαγής, όταν ερχόντουσαν από τη Λιβαδειά, οι Γερμανοί. Αφού τους κατέβασαν τους έστησαν στον τοίχο του σχολείου προς τη μεριά του σπιτιού του Βιτριόλη – Πανουργιά και τους εκτέλεσαν. Μετά από λίγο από το άλλο παράθυρο βλέπουμε να μπαίνουν οι Γερμανοί στο διπλανό μας σπίτι, του Θανάση Καστρίτη. Εκείνη την ώρα η Σταμούλα Καστρίτη με τη μάνα της Θεοφανή Κοκκίνη ήταν στο φούρνο και ρίχνανε το ψωμί.
 Ο πατέρας της Σταμούλας και σύζυγος της Θεοφανής, ο Αγγελής Καστρίτης καθόταν στο πλατύσκαλο, το πέτρινο, της ξύλινης σκάλας. Οι Γερμανοί εισβάλλοντας σκοτώνουν τη γυναίκα και την κόρη της όπως φούρνιζαν.
Ο γέρο Αγγελής έκαμε να σηκωθεί να ορμήσει.
 Του ρίχνουν και τον σωριάζουν. Βλέποντας η γιαγιά μου να σκοτώνουν τον πατέρα, τη μάνα της και την αδερφή της έβγαλε μια φωνή που έσκισε τον αέρα. Αμέσως για καλή μας τύχη σηκώσανε τον καταρράχτη και μπήκαμε στο υπόγειο. Εγώ, η γιαγιά μου, η αδερφή μου και η ξαδέρφη μου η Ασήμω.
 Με το κλείσιμο του καταρράχτη έσυραν και μια κουρελού, έφτασαν και μπήκαν από την πόρτα της κουζίνας και βγήκαν από την άλλη της κυρίας εισόδου. Ύστερα από αρκετές ώρες βγήκε πρώτη η ξαδέρφη μου η Ασήμω, γύρω στα 17. Είχε αρχίσει να σουρουπώνει και αφού είδε πως δεν υπήρχαν γερμανικά αυτοκίνητα στο δρόμο και δεν ακούγονταν πυροβολισμοί, βγήκαμε όλοι από τον καταρράχτη.
Εμένα με την αδερφή μου μας έστειλαν στο πατρικό μας, 50 μέτρα μακρύτερα. Βγαίνοντας απ’ την αυλόπορτα του Πίτσου πάνω σε στέφλα είδαμε σκοτωμένο το Νίκο Σφουντούρη, ξάδερφό μου. Ήρθαμε στο σπίτι μας και αντικρύζω τη μάνα μου σκοτωμένη, γονατιστή στην αγκωνή στο τζάκι. Μόλις την ακούμπησα σωριάστηκε χάμω. Ο πατέρας μου ήταν σκοτωμένος πάνω στο κρεβάτι.
Στο άλλο μικρό κρεβάτι δίπλα στο τζάκι ξεκοιλιασμένος ο αδερφός μου Νίκος, δύο χρονών. Βγήκαμε έξω κλαίγοντας και φωνάζω στη γιαγιά Κατερίνη πως σκοτώσαν τους γονείς μου και μου είπε να πάω στης γιαγιάς μου το σπίτι – στη μάνα της μάνας μου. Ξεκινήσαμε πιασμένοι χέρι- χέρι. Φτάνοντας στην πάνω πλατεία είδαμε ένα σκοτωμένο μπροστά στου Μπουκαλή.
Για να πάμε στης γιαγιάς περνούσαμε από το στενό μεταξύ Τζάθα και Κουτριάρη. Εκεί είχαν τραυματίσει τον Ειρηνοδίκη και έναν άλλον. Μέσα από το σπίτι του Τζάθα μούγκριζε τραυματισμένος. Φτάσαμε με την αδερφή μου στο σπίτι της γιαγιάς. Κλεισμένο, έρημο. Μας μάζεψε ο γερο Λουκάς Καϊλης που ζούσε ανήμπορος στο σπίτι του Μιλτιάδη Καϊλη.
 Μας ρώτησε τι πάθαμε και του είπα πως σκότωσαν τους γονείς και τον αδερφό μου. Ύστερα ήρθε ο αδερφός της μάνας μου Χαράλαμπος Καρούζος που μας πήρε και διανυκτερεύσαμε έξω από το χωριό στη μεγάλη λάκκα. Εκεί άκουγα όλη τη νύχτα τα κλάματα, τα μοιρολόγια των πατριωτών μου.
 Άκουγα τους λυγμούς της Νίτσας Καϊλη (Νίτσα Σφουντούρη σήμερα) που της είχαν σκοτώσει τους γονείς της.
Την άλλη μέρα φύγαμε και πήγαμε στο μαντρί του Θανάση Καστρίτη στο αλωνάκι για αρκετό καιρό. Ύστερα περιπλανιόμαστε και φτάσαμε στην Αντίκυρα και από κει τριγυρνούσαμε στον ελαιώνα της Παραλίας Διστόμου αποφεύγοντας τους Γερμανούς που πολλές φορές κατέβαιναν με άλογα φορτωμένα κανόνια.

Απ’ αυτή την άγρια σφαγή έχασα 14 άτομα άμεσους συγγενείς μου».

Ο Παναγιώτης Αν. Σεχρεμέλης, 11 χρονών τότε αφηγείται :

«Κατά τη σφαγή του Διστόμου βρισκόμουν μέσα στο χωριό, στο πατρικό μου σπίτι, μαζί με τον αδερφό μου Γιάννη, 14 χρονών, τον Λουκά Αν. Ανέστη, 11 χρονών, τη γιαγιά μου, την Ασήμω Σωτηρίου από το Στείρι.
 Οι γονείς μου έλειπαν στην Αθήνα όπου ο πατέρας μου είχε υποβληθεί σε εγχείρηση στομάχου. Και τα τέσσερα άτομα βρισκόμαστε στο ανατολικό σωμάτιο του σπιτιού μας, απ’ όπου είδαμε την ομαδική εκτέλεση ολοκλήρου της οικογενείας Τσεκούρα ή Καραγιάννη, μαζί με άλλα άτομα, που βρίσκονταν εκεί γιατί ετοίμαζαν το μνημόσυνο (τα σαράντα) του γιου τους Όθωνα, που είχε φονευθεί από τους Γερμανούς στον Καρακόλιθο μαζί με τους 117 στις 24 Απριλίου 1944.
Τότε η μακαρίτισσα η γιαγιά μας, Θεός σχωρέστην, μας πήρε και μας έβαλε κάτω από το εικόνισμα του σπιτιού μας και γονατισμένοι κάναμε το σταυρό μας για να σωθούμε. Ξαφνικά χτύπησε η πόρτα και ανοίγοντας βλέπω δυο Γερμανούς με προτεταμένα τα αυτόματα να μας λένε να βγούμε έξω.
 Βγήκαμε στο μπαλκόνι και κατεβήκαμε στην αυλή όπου μας ανέμεναν άλλοι τρεις Γερμανοί. Τότε μας σπρώχνουνε όλους μπροστά στο φούρνο της αυλής μας. Η γιαγιά κατάλαβε ότι θα μας σκοτώνανε και μας τράβηξε προς το πλυσταριό, όπου βρισκόταν και το αποχωρητήριο.
 Ο καμπινές ήταν μια απλή γούρνα με δυό χοντρά ξύλα για να πατάμε.
 Γρήγορα η γιαγιά μου κάθεται στο μέρος και προσποιούμενη τη φυσική της ανάγκη με άρπαξε από το χέρι και με έβαλε μέσα στη γούρνα καλύπτοντας το εξέχον κεφάλι με το σώμα της. Αυτό και με έσωσε!
Συγχρόνως ο αδερφός μου έτρεξε και μπήκε στο κατώι και κρύφτηκε κάτω από τα βαρέλια. Τον είδαν οι Γερμανοί, έτρεξαν κοντά του και τον φόνευσαν όπως ήταν κρυμμένος.
Ο συνομήλικός μου Λουκάς Αν. Ανέστης, 11 χρονών, που οι γονείς του έλειπαν στον κάμπο, ακολούθησε και αυτός την γιαγιά μου και πριν εισέλθει στο πλυσταριό εδέχθη ριπή στο λαιμό που του έκοψε το κεφάλι.
Αμέσως ο ναζιστής στρατιώτης στάθηκε στην είσοδο του πλυσταριού και πυροβόλησε εμένα και τη γιαγιά μου. Όλες τις σφαίρες τις εδέχθη το σώμα της γιαγιάς μου και το χοντρό ξύλο που πατούσε η γιαγιά μου.
Εγώ τραυματίστηκα ελαφρώς στο χέρι, όχι από τη ριπή, αλλά από τη σφαίρα της χαριστικής βολής. Ευτυχώς που δεν μίλησα για να με ακούσουν και έμεινα σ’ αυτή τη θέση μέχρις ότου έφυγαν.
Τότε εξήλθα και άρχισα να τρέχω μέσα στους δρόμους του χωριού βλέποντας παντού νεκρούς. Άκουσα παντού φωνές και κλάματα και είδα κόσμο πολύ να φεύγει τρέχοντας.
Τους ακολούθησα και διανυκτερεύσαμε στα βουνά. Παρέμεινα εκεί έως ότου ήλθε ο Ερυθρός Σταυρός και μάζεψε τα επιζήσαντα παιδιά και μας πήγε σε διάφορα ορφανοτροφεία.
Εγώ πήγα στην Κηφισιά. Την γιαγιά μου την έθαψαν την άλλη μέρα της σφαγής, στο Στείρι. Τον αδερφό μου τον βρήκαν μετά από 5 μέρες στο κατώι κάτω από τα βαρέλια και τον έθαψαν μπροστά στο Ιερό της εκκλησίας».

Ο Παναγιώτης Περγαντάς του Θωμά (Κιθάρας), 22 χρονών τότε, αφηγείται :
«Κατά τις δέκα το πρωί στις 10 Ιουνίου 1944 μέρα Σάββατο κατέβηκα από το πατρικό μου και πήγα στο καφενείο του Μαράλιου. Καθόμουνα με δυο – τρεις άλλους. Περνάει από κει το μικρό ανηψάκι μου, ο Γιάννης της αδερφής μου Φρόσως Σταθά, το γένος Περγαντά. Το φώναξα και του έδωσα μια ρουφηξιά ούζο. Ύστερα έφυγε να παίξει. Σε λίγο ακούμε φωνή τρομαγμένη «έρχονται οι Γερμανοί».Πεταχτήκαμε και μέσα από το στενό του Μάριου προς τα Μεσινά ανέβηκα στου Καρσνά το ρέμα, προς τα λακκώματα. Εκεί έμεινα και είχα στραμμένη την προσοχή μου στο χωριό με αγωνία. Είδα [……], ώσπου όταν βασίλεψε ο ήλιος κι έπαιρνε να νυχτώσει οι γερμανικές φάλαγγες τράβηξαν για τη Λιβαδειά.

Τότε κατεβαίνω κι εγώ προς το χωριό. Φτάνω σε απόσταση διακόσια μέτρα από τα πρώτα σπίτια. Το σπίτι της αδερφής μου Φρόσως ήταν στην άκρη. Ακούω μια γυναικεία φωνή να σκούζει, να οδύρεται, να θρηνολογεί. Ήταν η μάνα μου. Φτάνω τρέχοντας και τι να δω! Την αδερφή μου κομματιασμένη, βιασμένη, κατακρεουργημένη. Κατασκισμένα ρούχα και σάρκες είχαν γίνει ένα.
Το αίμα έτρεχε από τα σκέλια της. Τα βυζιά της κατασφαγμένα, φέτες. Το πρόσωπό της παραμορφωμένο και σ’ όλο το σώμα σημάδια άγριας πάλης. Δίπλα της σε μια κούνια το μικρό κορίτσι της τη Ζωή, εφτά μηνών, το είχαν ξεκοιλιάσει, του είχαν κόψει το λαιμό και κρέμονταν τα λαρύγγια του στο στήθος μπλεγμένα με τα βγαλμένα έντερα.

Το αγόρι της, αυτό που το πρωί του έδωσα λίγο ούζο στο καφενείο, έτρεξε να κρυφτεί στο διπλανό σπίτι του Νταγιαλή. Οι εγκληματίες το κυνήγησαν και το εκτέλεσαν τινάζοντάς του τα μυαλά στον αέρα κάτω από τη σκάλα. Επίσης και το άλλο κορίτσι της ίδιας αδερφής μου, την Ελένη, εφτά χρονών, το έσφαξαν κι αυτό. Τέλος ο πεθερός της αδερφής μου εκτελέστηκε μπροστά στη Δημαρχία μαζί με τον Θανάση Πανουργιά.

Την επομένη το πρωί τους θάψαμε όλους σε ομαδικό τάφο μπροστά στην αυλή του σπιτιού τους».
Πηγές

Καταγραφή αφηγήσεων από το Στάθη Σταθά
Σχετικές συνδέσεις

Δίστομο
Αναρτήθηκε από Kίνηση Ενεργοί Πολίτες στις Τρίτη, Ιουνίου 10, 2014