Σάββατο 25 Ιουλίου 2015

Κλαρίνα,ξύλο και καράτε χθές στο ΚΑΠΑΝΔΡΙΤΙ

Από τη γνωστή διαφήμιση ,τι ΜΑΔΡΙΤΗ τι ΚΑΠΑΝΔΡΙΤΙ,περάσαμε σε σκηνές άγριας Δύσης. 
Για αυτή τη κατάντια ο μόνος που πρέπει να απολογηθεί δημόσια είναι ο κ.Αντιδήμαρχος Καπανδριτίου.

Παρασκευή 24 Ιουλίου 2015

Οι "φιλοζωικές",τα αδέσποτα και ο Δήμος Ωρωπού.

Με αυτή μου τη παρέμβαση ανοίγω ένα μεγάλο θέμα γύρω από την "μαφία των φιλοζωικών"και την δήθεν προστασία των αδέσποτων.Είναι μήνυμα προς όλους στο Δήμο για την νομιμότητα.Το ανοίγω σήμερα και δεν θα το κλείσω,θα το παρακολουθώ καθημερινά.Αυτά που περιγράφω συμβαίνει σήμερα στη "πιάτσα" των αδέσποτων και ελπίζω κανείς στο Δήμο του Ωρωπού να μην έχει τέτοια εμπλοκή.
 Δυστυχώς υπάρχει ένα κύκλωμα στην Ελλάδα με αρκετά σωματεία  (τα περισσότερα είναι μαϊμού σωματεία) , με ιδιώτες, με δήμους κ.λπ. , που συνεργάζονται με Γερμανούς μεσάζοντες κυρίως και επιδίδονται σε εμπόριο αδέσποτων σκύλων (ή και εκτρεφόμενων ράτσας) στη Βόρεια Ευρώπη. 
Μαζεύουν αδέσποτα σκυλιά από όλη την Ελλάδα και τα πουλάνε στους Γερμανούς (κέντρο διακίνησης), παράνομα . Όλοι κερδίζουν από αυτό, αφορολόγητα.
 Κυρίες αργόσχολες με "επάγγελμα τη φιλοζωία" έχουν βγάλει χρήματα και εμφανίζουν βίλες και τζιπάρες σε όλη την Ελλάδα. Τα ζώα φεύγουν στιβαγμένα συνέχεια με διάφορα μέσα , αεροπλάνα, φορτηγά, πλοία και πρόσφατα υπήρξε και σύλληψη ελληνικού παράνομου φορτίου στη Γερμανία. 
 Οι κυρίες πάνε και πιέζουν παντού.  
Τα έρημα ζώα μπαίνουν στο διαδίκτυο σε αγγελίες με τιμές πώλησης (όσα επιβιώνουν από τις άθλιες παράνομες μεταφορές) και όσα φυσικά δεν πουλιούνται , πάνε υπέρ πίστεως...(πειράματα, σκυλοτροφές κ.λπ.)
 Ας σημειωθεί ότι στη Γερμανία μπαίνουν παράνομα εκατοντάδες αδέσποτοι σκύλοι καθημερινά από Νοτιοανατολική Ευρώπη, από Αφρική και άλλες χώρες. Όσοι τα στέλνουν έξω ισχυρίζονται πως τα ζώα υιοθετούνται σε καλές οικογένειες. Παραμύθι της Χαλιμάς. Κάποια πουλιούνται και άλλα εξαφανίζονται. 

Εδώ οι κυρίες δείχνουν μία εικόνα υπερβολικού ζήλου για την προστασία των αδέσποτων με εκδηλώσεις, σεμινάρια και φανφάρες και κάνουν υπερβολική προβολή κακοποιήσεων στη χώρα μας για να τα στέλνουν ανενόχλητοι έξω.   Η Ελλάδα εξάγει αδέσποτα στη Γερμανία και βγαίνει πολύ χρήμα. Εκεί είναι όλο το ζουμί. Τα πουλάνε 200-300-400 ευρώ το καθένα ανεξέλεγκτα, με αδιαφανή τρόπο και παράνομα.Η πιάτσα της ζωοφιλίας έχει μέγα εύρος και παρέχει εύκολα κέρδη. Ξαναθυμίζουμε ότι το εμπόριο ζώων από πλευράς τζίρου (μαύρο χρήμα) έρχεται μετά τα ναρκωτικά και το εμπόριο όπλων  ΤΡΙΤΟ!

Κυριακή 19 Ιουλίου 2015

Όχι δάκρυα για τον Αλέξη

Γαμώτο μου, θυμώνω, θυμώνω με τον εαυτό μου! Έπεσα τόσο έξω! Πίστεψα στον Τσίπρα κι αυτός αποδείχτηκε δοσίλογος, προδότης! Μνημονιακότερος των μνημονιακών! Μου φόρτωσε ένα μνημόνιο, αντί να σκίσει τα προηγούμενα!
Τελικά, μια ημέρα μετά το σοκ, είναι έτσι τα πράγματα; Μας πούλησε κι ο Τσίπρας; Έγινε ένας άλλος Παπανδρέου, Σαμαράς, Βενιζέλος ή Χρυσοχοΐδης (που υπέγραφε κιόλας χωρίς να διαβάζει τα μνημόνια); Έγινε ένας Καραμανλής ή ένας Σημίτης (για να μην ξεχνάμε κι αυτών το ρόλο...)
Συμμάχησε με τους νεοφιλελεύθερους, αφού υποτάχτηκε σ' αυτούς;
Μετατρέπει τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα άλλο κόμμα, του ίδιου συστήματος, σε ένα σοσιαλδημοκρατικό μόρφωμα;
Θα σημειώσω πρώτα, ως "διευκρινίσεις", δυο - τρία πράγματα, για να τα έχει υπόψιν όποιος τύχει να διαβάσει αυτό το κείμενο:
Πρώτο, ήμουν, είμαι και θα είμαι κατά κάθε μνημονίου, είτε το υπέγραψε ο Παπανδρέου, ο Παπαδήμος, ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος ή ο Τσίπρας.
Δεύτερο, καταλαβαίνω απολύτως την απογοήτευση και το βάρος στην καρδιά, εκείνων που περίμεναν να μην υπογράψει. Και τώρα απογοητεύτηκαν. Εξοργίστηκαν. Είδαν να διαλύεται ο κόσμος τους.
Τρίτο, βεβαίως δεν κατανοώ καμιά αναφορά περί προδοσίας, απεχθάνομαι τις αναφορές, ακόμα και για εκείνους που με τη στάση τους θα δικαιολογούσαν τον προσδιορισμό. Συχνά, τις περισσότερες φορές, θα πρέπει πριν μιλήσουμε όχι μόνο να δούμε, αλλά να παρατηρήσουμε και να μάθουμε.
Φυσικά είμαι κατά της "λογικής του όχλου", της γηπεδοποίησης της πολιτικής συμπεριφοράς, που από το "Ωσαννά" της μιας στιγμής είναι εύκολο να προσχωρήσει κανείς στο "άρον άρον σταύρωσον αυτόν".
Και, είναι προφανές, είμαι υπέρ ενός ψύχραιμου διαλόγου, με πολιτική επιχειρηματολογία, κι όχι αφορισμούς.
Τέταρτο, επειδή γνωρίζω κάποια πράγματα για την ανθρωπογεωγραφία της αριστεράς, και ως μη ενταγμένος κομματικά και μπορώ να τοποθετηθώ γι αυτήν με μάλλον πιο αντικειμενικό, από τους ενταγμένους , τρόπο, μπορώ   να ξεκαθαρίσω ότι καταλαβαίνω καλά επίσης τις αντιρρήσεις της "ομάδας" του Παναγιώτη Λαφαζάνη ή άλλων διαφωνούντων στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ για τη συμφωνία (δε λέω για μια τέτοια συμφωνία, καθώς είμαι πεπεισμένος ότι μόνο αυτή η συμφωνία ήταν εφικτή και καμιά άλλη). Ο Λαφαζάνης είναι ένας μέχρι αυτοεξοντώσεως, θα μπορούσα να πω, έντιμος αριστερός (δε θα μπορούσα όμως να υποστηρίξω το ίδιο για άλλους βουλευτές που τον ακολουθούν). Να του κοπεί το χέρι αν ποτέ σκεφτεί, έστω, να κάνει κάτι έξω από τις αρχές του. Αυτό όμως (η δογματική πολιτική προσήλωση), σε τέτοιο επίπεδο πολιτικής, καμιά φορά μπορεί να τον "μπλοκάρει", αφού δεν έχει την ευελιξία να διαχειριστεί θέματα που δεν αφορούν μόνο στο κομματικό ή παραταξιακό ακροατήριο. Και τώρα τα θέματα αφορούν σε μια Ελλάδα, όχι μόνο στην αριστερά.
Γιατί θα πρέπει να κρύψουμε ότι ο Λαφαζάνης έχει ξεκάθαρη άποψη και στόχευση να βγει η Ελλάδα από την ευρωζώνη; Είναι από τους υποστηρικτές της δραχμής,πολύ πριν κομματικά υποστηρίξει αυτή την άποψη ο Λαπαβίτσας. Δεν εξαρτά τη θέση του αυτή από τη λογική πολλών, σήμερα, Ελλήνων, "τι να την κάνω τέτοια Ευρώπη ή τέτοιο ευρώ". Είναι κατά της ΕΕ, θέλει, ως βασική πολιτική επιλογή, την επιστροφή στη δραχμή.
Πέμπτο, ήμουν, είμαι και θα παραμείνω ένας ρέμπελος στην αριστερά, χωρίς κομματική ένταξη και, άρα, κομματική "οδηγία" να εφαρμόσω. Θα ελέγχομαι μόνο από τη συνείδησή μου και το βλέμμα των παιδιών μου, κι όχι από το αν αυτά που γράφω αρέσουν σε πολλούς ή τα απαξιώνουν οι πολλοί. Δε θα γράψω, με άλλα λόγια, για να αποκτήσω "κοινό", ούτε για να είμαι αρεστός στους πολλούς, άρα για να αποκτήσω "περισσότερο κοινό". (Ας μου συγχωρεθεί η "αυτοπαρουσίαση", δεν έχει πρόθεση "αυτοπροβολής", αλλά γίνεται για να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα, επειδή δε θεωρώ καθόλου απίθανο να υπάρξουν κάποιοι που θα θεωρήσουν αυτές τις αράδες σαν "κομματική γραμμή").
Ο Τσίπρας μάς πρόδωσε;
Λοιπόν, επιστρέφουμε στο αρχικό μας θέμα: ο Τσίπρας μάς πρόδωσε; Έκανε τη μεγάλη κωλοτούμπα; Στοχεύει να κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα του ίδιου φαύλου συστήματος που οικοδόμησαν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, με πρόσφατο συμμετέχοντα το "Ποτάμι";
Για να σε προδώσει κάποιος θα πρέπει να πεις και να αποδείξεις ότι μπορούσε να κάνει άλλα - έστω και ένα- που δεν τα έκανε και έφτασε συνειδητά στο χειρότερο. Έχουμε κάτι τέτοιο εδώ; Ο Τσίπρας επέλεξε συνειδητά να "ξεπουλήσει" μια χώρα και τον ίδιο του τον εαυτό; Γιατί, ας μη μας διαφεύγει αυτό, ένας άνθρωπος που ύψωσε το ανάστημά του στους λύκους μιας συμμαχίας αίματος, όταν σκύψει το κεφάλι, πρώτα ο ίδιος καταλογίζει το όνειδος στον εαυτό του. Κι αυτές τις ώρες είμαι βέβαιος - μάλλον φάνηκε και στα χαρακτηριστικά του προσώπου του μόλις βγήκε από εκείνη τη 17ωρη σύνοδο με τους λύκους έχοντας ακόμα "αίμα" πάνω του- ότι εκείνος ο Έλληνας που έχει κλάψει πιο πολύ απ' όλους εδώ και καιρό, αλλά και αυτές τις δύσκολες ώρες, είναι ο Τσίπρας. Γιατί, εκτός των άλλων, δεν έχει κανένα άλλο να ξεσπάσει τη δική του οργή, δεν μπορεί σε άλλους να κρύψει το δικό του πρόσωπο. Είναι εκείνος που αισθάνεται την ντροπή, γιατί δεν κατάφερε εκείνο που ήθελε, μαζί με μας. Εγώ, εσύ, ο άλλος, μπορούμε να τον απειλήσουμε με κρεμάλα, να κατέβουμε παρέα με την ΑΔΕΔΥ ή τη ΓΣΕΕ (ναι, υπάρχουν ακόμα, κι ας μη μίλησαν επί 5 χρόνια!) στην πλατεία. Μπορούμε, αν είμαστε από την απέναντι πλευρά, να πανηγυρίσουμε ή να του κάνουμε απονομή υποκριτικών "ευσήμων". Εκείνος απλώς είναι ο εκτεθειμένος, στη φάση αυτή. Και κρατήστε παρακαλώ τον χρονικό προσδιορισμό "στη φάση αυτή".
Ο Τσίπρας που ξέρει καλά η αριστερά, ο Τσίπρας που  πάνω του εναπόθεσε τις ελπίδες του ο κάθε Έλληνας - θύμα των πολιτικών των μνημονίων αλλά και των προηγούμενων προ μνημονίων πολιτικών της διαφθοράς, της αδιαφάνειας που άσκησε το φαύλο πολιτικό σύστημα- είναι άραγε ένας στυγνός Παπανδρέου, Σαμαράς ή Βενιζέλος, ένας Παπαδήμος; Τον ξέρουμε, τον γνωρίσαμε σε κάθε γειτονιά.
Ο Τσίπρας - Αλέξη τον λέγαμε όλοι μέχρι χθες, θυμάστε;- είναι ένας ρομαντικός, όπως όλοι εμείς. Όλοι οι ρομαντικοί ξεκινάμε για να αλλάξουμε τον κόσμο. Εκείνος ξεκίνησε για να αλλάξει την Ελλάδα και την Ευρώπη. Και σκέφτηκε, όπως όλοι οι ρομαντικοί, ότι δεν μπορεί τίποτα σταματήσει το δίκιο μου. Αφελές, θα μου πείτε. Όπως πολλές από τις σκέψεις των ρομαντικών και ιδεολόγων Αλλά όλοι το διαπιστώνουμε μετά που θα πάθουμε και θα μάθουμε.
Ο στόχος της "αριστερής παρένθεσης"
Ήξερε, φυσικά, ότι είχε απέναντί του λύκους με νύχια γεμάτα αίμα. Αλλά όλο και πιο πολύ, όσο περνούσε ο χρόνος, το συνειδητοποιούσε όλο και περισσότερο. Διαπίστωνε τις παγίδες που έστησε το φαύλο ελληνικό πολιτικό σύστημα με τον Σόιμπλε και τη λοιπή παρέα των ακραίων νεοφιλελεύθερων νταβατζήδων της Ευρώπης, διαπίστωνε ότι ο στόχος ήταν όχι η διαπραγμάτευση ή μια έντιμη συμφωνία, με υποχωρήσεις από τις δυο πλευρές, αλλά ο εξευτελισμός ενός λαού και μιας κυβέρνησης που αντιστάθηκε. Για να αποδειχτεί στην πράξη η "αριστερή παρένθεση" και να δοθεί το μήνυμα στους επόμενους λαούς που θέλουν να σηκώσουν "μπόι". Για να αποδειχτεί ότι αυτοί οι "αυτοκράτορες" είναι "ανίκητοι"...
Μέχρι που έφτασε στο τέλος, μετά την ψηφοφορία της Παρασκευής στη βουλή, όταν όλοι του είχαν πει σ' εκείνη τη λυκοφωλιά ότι η πρόταση "περνάει", η πρόταση με υποχωρήσεις έναντι όχι μόνο του αριστερού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και έναντι των προηγούμενων διαπραγματευτικών θέσεων της ελληνικής κυβέρνησης.
Ο Σόιμπλε είναι μια μαύρη μορφή στην πορεία της Ευρώπης. Κι έτσι θα καταγραφεί στην Ιστορία. Ένας έξαλλος, ο πιο ακραίος ίσως νεοφιλελεύθερος, κομπλεξικός και ναζιστής στη συμπεριφορά. Αλλά μην τον υποτιμήσουμε. Έχει πολιτική σκέψη, χρησιμότατη για τις επιδιώξεις του, καταστροφική για όλους τους υπόλοιπους. Διέκρινε μερικά στοιχεία στην ψηφοφορία της Παρασκευής και βρήκε τον τρόπο να υλοποιήσει - εξ ονόματος του κλαμπ των νεοφιλελευθέρων- το στόχο της "αριστερής παρένθεσης". Αφού είδε ότι αυτό δεν το πέτυχε στη μεγάλη φούρια της εκκίνησης της άπειρης αριστερής κυβέρνησης με τις παγίδες που στήθηκαν, αφού δεν το πέτυχε με τους δημόσιους εξευτελισμούς, αφού δεν το πέτυχε με το δημοψήφισμα και τους δημόσιους εκβιασμούς, τις αντιδημοκρατικές παρεμβάσεις και τη λειτουργία των διαπλεκόμενων τηλεαστέρων, αφού είδε τα ποσοστά αποδοχής αυτής της κυβέρνησης να ανεβαίνουν αντί να πέφτουν, έκανε το μεγάλο κόλπο. Εκείνοι οι 30 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ του "παρών", του όχι, της απουσίας ή του "τελευταίου ναι", δεν θα δέχονταν με τίποτα μια υπογραφή Τσίπρα σε ένα πιο σκληρό ακόμα μνημόνιο.
Αυτός ήταν και είναι ο μόνος τρόπος να ανατραπεί η κυβέρνηση. Τί νομίζετε ότι ο Σόιμπλε απλά ήθελε να περάσει ένα πολύ σκληρό μνημόνιο; Στην ανατροπή στόχευε. Και οι άλλοι, οι "τεχνοκράτες ειδικού σκοπού", όπως προσδιόρισαν την επόμενη (!) κυβέρνηση ο Σουλτς, ο Θεοδωράκης, ο Σαμαράς (από νωρίς) ή η Φώφη, θα περνούσαν ό,τι ήθελε. Το απέδειξαν άλλωστε από το παρελθόν, για να μην ξεχνιόμαστε. Κι αυτή, για όσους δεν κατάλαβαν, είναι μια βασική διαφορά: ο Τσίπρας υπερασπίστηκε μέχρι τέλους το δίκιο ενός λαού. Με υποχωρήσεις φυσικά μπροστά στον "τοίχο". Εκείνοι, οι προηγούμενοι και φιλοδοξούντες να επιστρέψουν, παρέδιδαν. Υπάρχει διαφορά, δε νομίζετε;
Και φτάσαμε σε εκείνη τη μοιραία νύχτα της Κυριακής προς τη Δευτέρα. Ο παραμένων ρομαντικός και αληθινός ηγέτης ενός λαού και μιας χώρας πλέον (όχι απλά της αριστεράς) βρέθηκε και πάλι στο στόμα του λύκου. Με τις χειρότερες των προτάσεων μπροστά του. Και με ένα εκβιασμό, επί της ουσίας: ή δέχεσαι αυτά που σου δίνουμε ή θα οδηγήσουμε στην κατάρρευση τις τράπεζες και στο ολικό κούρεμα των καταθέσεων.
Για να μην καταδικάσω ένα λαό στη στημένη καταδίκη και να μην κατηγορηθώ προδότης, αναρωτιέμαι τι θα έκανα εγώ σε μια τέτοια θέση. Ας αναρωτηθεί κι ο καθένας που δικαίως ή αδίκως ένιωσε προδομένος.
Έχεις ένα λαό να σκεφτείς, που φυσικά δε σου έδωσε εντολή εξόδου από την ευρωζώνη. Είναι ο ίδιος λαός που ενώ ψήφιζε με 61% όχι στις προηγούμενες (πολύ αθώες μοιάζουν πλέον μπροστά στη βαρβαρότητα που μας επέβαλαν...) προτάσεις των γερακιών, στήριζε με 80% την παραμονή στην ευρωζώνη!
Έχεις να σκεφτείς ένα λαό, του οποίου απειλούν να του πάρουν - και μπορούν να του κουρέψουν, όπως έδειξε το παράδειγμα της Κύπρου- τις καταθέσεις, ο οποίος στέκεται μέρα και νύχτα στα ΑΤΜ και κάνει ουρές στα σούπερ μάρκετς. Κάντε την υπόθεση ότι ο Τσίπρας έλεγε, όχι, δεν θα πάρω και δεν υπογράφω. Το πρωί της Δευτέρας ή τη σημερινή Τρίτη μπορείτε να φανταστείτε πώς θα ήταν η Ελλάδα; Δεν περιγράφω τη δική μου σκέψη. Ας κλείσει ο καθένας τα μάτια και ας δει τη δική του εικόνα για την Ελλάδα μετά από κάτι τέτοιο. Όχι μόνο οικονομικά, αλλά και κοινωνικά.
Προσέξτε, δε μιλάμε για μια χρεοκοπία απλά, με συνέπειες που μπορεί- λέμε τώρα- να αντέξουμε, αλλά για μια βίαιη απάντηση σε ένα όχι του Τσίπρα, με κλείσιμο και κατάρρευση των τραπεζών και κούρεμα των καταθέσεων.
Ναι, ήταν ένας ανήθικος εκβιασμός, στο πλαίσιο της λειτουργίας μια ανήθικης ΕΕ. Στο πολιτικό πεδίο, όπως φώναξε όλος ο πλανήτης, ήταν ένα απροκάλυπτο πραξικόπημα.
Τί κάνουμε τώρα;


Τί έχουμε τώρα μπροστά μας; Ένα δεδομένο βάρβαρο μνημόνιο και σίγουρα τον κίνδυνο να επιβεβαιωθεί η "αριστερή παρένθεση", αλλά από το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.
Ναι, έχω εμπιστοσύνη ότι εφόσον είναι στη δική του την ευθύνη, ο Τσίπρας θα συνεχίσει τη μάχη για να κάνει αυτό το μνημόνιο μια ευκαιρία να εφαρμόσει μια άλλη πολιτική. Αυτό τελικά δεν είναι η αριστερά; Στις ακραίες και δύσκολες συνθήκες να μπορεί να αποδείξει και να κάνει κάτι άλλο. Αριστερά δεν είναι από θέση ασφαλείας να μιλά κανείς, αλλά από θέση κινδύνου και ευθύνης να διαχειρίζεται και να ανατρέπει. Δεν έχουμε την εμπειρία, δεν μπορούμε ενδεχομένως να το δεχτούμε ή να το συνειδητοποιήσουμε σήμερα.
Κι έχει πολλά να κάνει. Να κάνει τις ανατροπές. Να φέρει τούμπα την Ελλάδα και να την ξαναδημιουργήσει.
Επειδή η ίδια η βαρβαρότητα δεν αναφέρεται ονομαστικά στα βάρη (έτσι γινόταν και πριν, μόνο που εκείνοι οι Σαμαράδες επέλεγαν εύκολα το θύμα τους) μπορεί να κάνει να πληρώσουν εκείνοι που δεν πλήρωσαν ποτέ. Αυτό στο οικονομικό κομμάτι.
Γιατί στο επίπεδο αυτών που ονομάζουμε μεταρρυθμίσεις (πόσο παρεξηγημένος ο όρος, όλοι θεωρούμε ότι "μεταρρύθμιση" είναι να κλείνεις ένα σχολείο ή ένα νοσοκομείο...) αυτά που πρέπει να γίνουν είναι περισσότερα.
-Είναι να διαλύσει αυτό το φαύλο πολιτικό σύστημα, που σήμερα καραδοκεί για την επιστροφή ή προσεγγίζει τον Τσίπρα, επιδιώκοντας να διασωθεί. Ανελέητος να είναι. Να το συντρίψει, χωρίς να λυπηθεί τίποτα.
-Να διαλύσει τις σχέσεις διαπλοκής σε όλα τα επίπεδα. Και πριν από όλα σ' αυτούς που κατά συμφέρον καθοδηγούν και τρομοκρατούν τη σκέψη των πιο ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού. Των μέσων ενημέρωσης της διαπλοκής. Να τους συντρίψει, όχι φυσικά λογοκρίνοντάς τους, αλλά ταράζοντάς τους στη νομιμότητα και  αποκαλύπτοντας τη διαδρομή της διαπλοκής με το φαύλο πολιτικό και οικονομικό σύστημα.
-Να ξαναφτιάξει το δημόσιο, που πρέπει να σταματήσει να είναι το πεδίο εκπλήρωσης των ρουσφετολογικών υποχρεώσεων της φαυλότητας και των πολιτικών της εκπροσώπων.
-Να θυμίσει στη δικαιοσύνη τον κορυφαίο ρόλο της. Και να διασφαλίσει τη λειτουργία της έξω από την ομηρία της με το πολιτικό σύστημα.
-Να δώσει - με απλό ή απλοϊκό λόγο το γράφω- παιδεία και υγεία στο λαό. Να ξαναφτιάξει την παιδεία, από την οποία και μόνο μπορεί να δημιουργηθεί η άλλη Ελλάδα.
-Να αξιοποιήσει έστω αυτά τα αιματοβαμμένα κονδύλια που θα έλθουν για να πέσει χρήμα στην πραγματική οικονομία, να στηριχτούν οι επιχειρήσεις, οι εργαζόμενοι, οι επενδύσεις. Να ανοίξουν δουλειές. Να βρουν δουλειά οι νέοι.
-Να δημιουργήσει μια Ελλάδα της παραγωγής. Να δημιουργήσει ελληνική οικονομία. Η ανάπτυξη είναι ο φόβος της λιτότητας.
-Να συνεχίσει τον μεγάλο αγώνα για μια άλλη Ευρώπη, που ήδη φαίνεται να έχει ρίξει τους πρώτους σπόρους. Πράγματα "ιερά" και αδιανόητα μέχρι τώρα, όπως η αδιαμφισβήτητη λιτότητα, κλονίζονται. Δεν αμφισβητούνται μόνο από την Ελλάδα, αλλά από όλους τους λαούς και ήδη μερικές άλλες κυβερνήσεις.
Μεταρρύθμιση - με την ευρεία έννοια- είναι να αλλάξεις κι εσύ, κι αυτός, κι εγώ, τη νοοτροπία μας. Να σταματήσουμε να είμαστε άτομα, καταναλωτές, ψηφοφόροι (και μάλιστα της συναλλαγής) και να γίνουμε πολίτες. Πρωτίστως αναζητώντας τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες μας και μετά τα δικαιώματά μας. Πρωτίστως ενδιαφερόμενοι για το ευρύ της κοινωνίας και μετά τον εαυτό μας.
Αυτοί οι όροι θα μας βγάλουν από τα μνημόνια. Και να τα σκίσουμε, δε θα απαλλαγούμε από αυτά, αν δεν διαμορφώσουμε την άλλη Ελλάδα, τους "άλλους εαυτούς μας".
Το λέω ξεκάθαρα: εμπιστεύομαι, συνεχίζω να εμπιστεύομαι, τον Τσίπρα. Συνεχίζω να τον βαρύνω με τη δική μου ελπίδα.
Στενοχωριέμαι που τον αφήσαμε μόνο του να πέσει μέσα στα θηρία.
Θλίβομαι που τόσο πολύ πρόσβαλαν τον πρωθυπουργό μας, τον μόνο άνθρωπο που στάθηκε να μας υπερασπιστεί. Οργίζομαι διαβάζοντας στον Guardian ότι υπέβαλαν έναν άνθρωπο - αφήστε ποιος είναι, αφήστε ότι είναι ο πρωθυπουργός μιας χώρας- στο ψυχολογικό μαρτύριο του εικονικού πνιγμού, για να τον κάνουν να λυγίσει, επειδή, ούτε μπροστά στους εκβιασμούς έσκυψε τη μέση.
Αλλά όχι, δεν έχω δάκρυα για τον Αλέξη, έχω μπόλικη ελπίδα πάνω του.
Ούτε δάκρυα για τους Έλληνες. Ενότητα και πείσμα, ξεκάθαρο βλέμμα, χρειαζόμαστε. Έτσι μας φοβούνται, έτσι θα τα καταφέρουμε!
Γιατί, θυμηθείτε, τον Καζαντζάκη, ο αγώνας είναι ο Γολγοθάς, τα σίδερα που θα σπάμε τα κεφάλια μας, μέχρι λυγίσουν τα σίδερα. Και όχι, δεν επιτρέπεται να φεύγεις από το δρόμο σου, μη δίνεις τη χαρά σ' όσους το περιμένουν...
Σίγουρα, ευτύς ως μπορέσεις να χορέψεις, η φωτιά γίνεται νερό δροσάτο, μα ώσπου να φτάσεις ως εκεί τι αγώνας, τι αγωνία, Θεέ μου!
ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΑΛΕΚΟΥ ΑΝΔΡΙΚΑΚΗ

Σάββατο 18 Ιουλίου 2015

Ασφαλής μειοψηφία-καθαρά χέρια-όχι εγώ,αυτοί!!!

Ας είμαστε ειλικρινείς. Να έχει ο καθένας, βουλευτής ή υπουργός, την άποψή του, να τη διακινεί και να τη δημοσιοποιεί, ακόμα και σε κρίσιμες περιπτώσεις, είναι ελευθερία γνώμης. Απόλυτη, σεβαστή και αναπαλλοτρίωτη, έστω κι αν κάποτε -δείχνει να- δυσκολεύει τα πράγματα για το κόμμα ή την κυβέρνηση. Και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδείξει ότι διαφέρει και σ' αυτό από τα αστικά κόμματα. Παράδειγμα; Σε καίρια υπουργεία βρέθηκαν ουκ ολίγοι με αποκλίνουσες -σε διάφορες κατευθύνσεις- από τη "γραμμή" απόψεις.
Να ψηφίζει όμως κανείς στη Βουλή αντίθετα με την πρόταση του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης σε θέμα ζούμε - ή - πεθαίνουμε είναι άλλο πράγμα. Δεν είναι πολιτική γνώμη, είναι πολιτική πράξη. Και σαν πολιτική πράξη οφείλει κανείς, με όλη τη συντροφική διάθεση, να την κρίνει. Γιατί στην πολιτική πράξη μετρά όχι μόνο η συνείδηση, οι διακηρυγμένες προθέσεις, αλλά και το αποτέλεσμα. Η επίδρασή της στους συσχετισμούς, στην εικόνα της κυβέρνησης, την ενότητά της. Και φυσικά στα σχέδια του αντιπάλου.
Όποιος παρακολούθησε τη συνεδρίαση της Βουλής έζησε την εικόνα μιας ομάδας κατακερματισμένης στα ναι, στα όχι και στα ίσως. Μπορεί να βγάλει συνεπώς τα συμπεράσματά του για το αποτέλεσμα, χωρίς υποβολείς. Ας μου επιτραπεί μια απορία όμως για τις προθέσεις: Οι 39 αντιπρόσωποί μου ήθελαν μόνο να γυμνώσουν τη συνείδησή τους; Να εμφανιστούν προγραμματικά συνεπείς, σε αντίθεση, εκ των πραγμάτων τουλάχιστον, με τον πρωθυπουργό; Και όχι να κερδίσουν στις απόψεις τους την πλειοψηφία των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ;
Διότι αν είναι έτσι, αν επεδίωκαν μια ασφαλή μειοψηφία, τότε υπάρχει ένα θέμα πολιτικής σοβαρότητας. Κρατάμε καθαρά τα χέρια μας κι αφήνουμε τους άλλους να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά. Αν όμως επεδίωκαν -κι αυτό αντιστοιχεί στην ιστορία και τη σοβαρότητα των περισσότερων- να κερδίσουν την πλειοψηφία των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, τότε το πράγμα αλλάζει. Γιατί έτσι θα προκαλούσαν σεισμικές πολιτικές δονήσεις. Κατακρημνίσεις. Δεν το καταλαβαίνουν - οι πιο έμπειροι τουλάχιστον από αυτούς;
Θα είχαν κλείσει με τα χέρια τους την παρένθεση, αυτή είναι η σκληρή αλήθεια. Κανένας Τσίπρας δεν στέκεται με τέτοια ψήφο σε τέτοια νομοθετήματα. Και το ιλαρόν είναι ότι το δράμα θα είχε συντελεστεί -ή μπορεί να συντελεστεί αύριο-, ενώ όλοι θα αναφωνούν: Στηρίζουμε τον πρωθυπουργό!
ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ

Πέμπτη 16 Ιουλίου 2015

Το χθεσινό "ΡΙΦΙΦΙ",γίνεται "ΠΑΡΙΖΑ";;;;;;;;;

Δικαιώματα και υποχρεώσεις

Όταν χάνεις περίπου το ένα τέταρτο της κοινοβουλευτικής σου δύναμης στην ψηφοφορία επί μιας συμφωνίας που φέρει την υπογραφή του πρωθυπουργού και προέδρου του κόμματος, του υπουργού Οικονομικών και επί μιας συμφωνίας που καθορίζει το μέλλον της χώρας τα προσεχή χρόνια, δεν χωρεί αμφιβολία ότι βγαίνεις απ' αυτήν βαριά τραυματισμένος. Δεν χωρεί επίσης αμφιβολία ότι, όταν η μόνη κοινοβουλευτική ομάδα που έχει απώλειες, και μάλιστα σοβαρές, είναι η δική σου, υφίσταται πολιτικό ζήτημα, παρ' ότι τύποις δεν υφίσταται ζήτημα δεδηλωμένης γιατί τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν το εγείρουν για τις δικές τους σκοπιμότητες.
Όμως το αποτέλεσμα της νυχτερινής ψηφοφορίας στη Βουλή έχει και μια δεύτερη ανάγνωση: Όταν το χρέος που έχεις αναλάβει εκ της θέσεώς του (κυβέρνηση) και με τη λαϊκή εντολή δύο φορές και την "εξουσιοδότηση" της συντριπτικής πλειοψηφίας (251 ψήφοι) της Βουλής να πετύχεις μια "καλύτερη συμφωνία" με τους δανειστές το στηρίζουν τα τρία τέταρτα της Κοινοβουλευτικής σου Ομάδας, όλοι οι βουλευτές του συγκυβερνώντος κόμματος και το μεγάλο μέρος της αντιπολίτευσης, δεν έχεις απλώς δικαίωμα, αλλά καθήκον να συνεχίσεις και να το εκπληρώσεις μέχρι τέλους. Αυτό που δεν έχεις δικαίωμα να κάνεις είναι, όπως είπε ο Αλ. Τσίπρας, στη μέση της μάχης "να διευκολύνεις το σχέδιο των αντιπάλων σου" και εν προκειμένω του Σόιμπλε.
Βεβαίως, αφού ολοκληρωθεί η εν εξελίξει προσπάθεια για μια δύσκολη μεν, με δυνατότητες δε συμφωνία με τους δανειστές, η χώρα σταθεροποιηθεί και η κοινωνική ζωή αποκτήσει μια κάποια κανονικότητα, ξεπεραστούν οι ιδιάζουσες και έκτακτες συνθήκες, θα πρέπει να επιλυθεί και το πολιτικό πρόβλημα. Και αυτό, έπειτα από ένα εύλογο χρονικό διάστημα, μόνο ο λαός μπορεί να το λύσει. Είναι ο μόνος αρμόδιος να αναδείξει την κυβέρνηση και τα πρόσωπα που θα τον εκπροσωπήσουν. Το βέβαιο είναι ότι ο λαός μέχρι σήμερα στηρίζει και τον πρωθυπουργό, και τον ΣΥΡΙΖΑ. Μεθαύριο όλοι κρίνονται, όχι μόνο από το παρελθόν τους, αλλά, κυρίως, από τη συμπεριφορά και την ικανότητα προσαρμογής στο παρόν και το μέλλον.
ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΑΥΓΗ

Τετάρτη 15 Ιουλίου 2015

Σάν σήμερα:15 Ιουλίου 1965,η εκτέλεση της Δημοκρατίας

Τα αποκαλούμενα ως Ιουλιανά,παράδειγμα προς αποφυγή
Αυτά για να μαθαίνουμε οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλαιοί. Οι εποχές, βεβαίως, απέχουν μισό πυκνό αιώνα και έχουν πολλές διαφορές. Το διακύβευμα, ωστόσο, κατά βάθος είναι το ίδιο. Είναι η εξουσία ή, καλύτερα, το δικαίωμα του λαού να ορίζει την πολιτική εκπροσώπησή του και να διαφεντεύει τον τόπο του.
Για πολλούς όχι μόνο η λέξη «Ιουλιανά» αλλά και η εποχή, η σημασία της είναι κάτι το εντελώς άγνωστο. Σε αρκετούς «θυμίζει κάτι» ­ ένα ακαθόριστο κυβερνητικό σχήμα ή κάτι τέτοιο. Μόνο για λίγους, σχετικώς, η λέξη «Ιουλιανά» προσδιορίζει μια συγκεκριμένη πολιτική ανωμαλία που διεπράχθη πριν από 50 χρόνια ακριβώς. Και όμως αυτά που συνέβησαν στην Ελλάδα στις 15 Ιουλίου 1965 και τις αμέσως επόμενες ημέρες αποτελούν ένα από τα μεγάλα ορόσημα της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας μας. Τα γεγονότα εκείνων των ημερών, ομόσαρκα συνδεδεμένα με αυτό που έμεινε γνωστό ως «αποστασία», δημιούργησαν το πολιτικό, το φιλοσοφικό και το ηθικό περίγραμμα μέσα στο οποίο αναπτύχθηκαν όλες οι παρασιτικές κυβερνητικές ζυμώσεις που έκτοτε έφεραν μια στρατιωτική δικτατορία καί φαλκίδευσαν την εθνική έκταση του Ελληνισμού.

Τρίτη 14 Ιουλίου 2015

Η συνέπεια και το μέλλον

Λοιπόν, συντρόφισσα ή σύντροφε. Η ηθική σου καθοδηγεί όλες τις πράξεις σου. Ούτε η ζωή σου, ούτε οι αγώνες σου, ούτε η αντίληψή σου για την πολιτική δεν σου επιτρέπουν να κάνεις διαφορετικά. Δεν στρατεύτηκες στην Αριστερά για να κάνεις κωλοτούμπες, ούτε για να προσκυνάς την εξουσία πατώντας στα ίδια σου τα πιστεύω. Αυτό εξάλλου σε ξεχωρίζει από τους αστούς πολιτικούς. Και από την άποψη αυτή ουδείς ψόγος. Το δίκιο σου είναι βουνό.
Η στάση του καθενός όμως παράγει αποτελέσματα που δεν έχουν να κάνουν μόνο με τον ίδιο. Έχουν να κάνουν με τη συλλογική προσπάθεια, με τη χώρα, με το αύριο αλλά και με το σήμερα, με τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων για τους οποίους -υποτίθεται ότι- υπάρχει η Αριστερά. Και δυστυχώς, όχι και τόσο σπάνια, ωραίοι από ηθική άποψη αγώνες έχουν παραγάγει αρνητικά ή και ολέθρια αποτελέσματα. Αν αμφιβάλλετε, ρίξτε μια ματιά στην Ιστορία του Κινήματος, εγχώρια και διεθνή.
Η στάση του καθενός -αυτό είναι αυτονόητο- παράγει μάλιστα τόσο δραστικότερα αποτελέσματα όσο πιο ψηλά στέκεται στην ιεραρχία, όσο πιο περίοπτη θέση κατέχει. Διότι άλλο πράγμα υποστηρίζω την κυβέρνηση κι άλλο τη στηρίζω θεσμικά. Άλλο, από την άποψη αυτή, ο κουρέας της γειτονιάς, άλλο ένας δημοσιογράφος, άλλο η πρόεδρος της Βουλής. Άλλο υπουργοί και βουλευτές. Άνθρωποι γενικώς που εκ των πραγμάτων είναι, και έχουν δεχτεί να είναι, στυλοβάτες της σημερινής προσπάθειας.
Είναι λοιπόν παράλογο να απαιτήσουμε οι εκπρόσωποί μας, μαζί με την πολιτική τους ηθική και συνέπεια, να παίρνουν σοβαρά υπόψη και την ηθική της συλλογικότητας; Του ευρύτερου σκοπού; Διότι: Κανένας συμβιβασμός δεν είναι ηθικά ανεπίληπτος από μόνος του. Παραδείγματα; Η ΝΕΠ της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης με σοσιαλιστική εξουσία. Το σύμφωνο Μολότοφ - Ρίμπεντροπ. Η επιστολή Ζαχαριάδη για τον πόλεμο. Όλα επικρίθηκαν και επικρίνονται από τη σκοπιά -και- της πολιτικής ηθικής.
Σωστά; Ο καθένας δικαιούται την απάντησή του. Τα πολιτικά αποτελέσματα όμως είναι πεισματάρικα. Η συνεπής στάση μιας ομάδας βουλευτών και υπουργών διέρρηξε χθες την κυβερνητική συνοχή και μπορεί να οδηγήσει αύριο στην πιο ακραία ασυνέπεια: Στην ανατροπή της κυβέρνησης! Ας είναι, μπορεί να πει κάποιος. Η συνέπεια έχει μέλλον. Ίσως, αλλά δυστυχώς, όπως έχει οδυνηρά αποδειχτεί, το μέλλον δεν έχει συνέπεια...
AΡΘΡΟ: ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΑΡΤΕΡΟΣ

Παρασκευή 10 Ιουλίου 2015

Μία ερώτηση προς τον Αντιδήμαρχο Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου Ωρωπού

Κύριε "Μερκελίδη",η οριστική παραλαβή του έργου ύδρευσης παραλίας Μαρκοπούλου,αξίας 5.000.000 εκατ ευρώ είναι νόμιμη;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;το έργο έχει ολοκληρωθεί;;;;;;;;;;;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ανοίγει φάκελος διερεύνησης.Οι "λάμπες" του Οικονομάκου είναι νηπιαγωγείο μπροστά στην πανεπιστημιακή σας δράση!!!!!!Θέλω να μάθω αν κάποιοι Δημοτικοί Σύμβουλοι έχουν έστω και λίγο φιλότιμο για το τι σημαίνει Δημόσιο Χρήμα!!!!Κύριε Δήμαρχε είναι νόμιμη η οριστική παραλαβη του έργου;;;;;;;;;Τι σχέση εχει το έργο ύδρευσης στον Αυλώνα με το έργο του Μαρκοπούλου;;;;;;;;;
Και μια παρατήρηση,όταν υπογράφεται δημόσια έγγραφα ως αντιδήμαρχος,μην χρησιμοποιείται και την επαγγελματική σας ιδιότητα!!!!!!!Είναι παράνομο αντιδεοντολογικό και ανεπίτρεπτο σε σχέση με τους συνάδελφους σας,αν τους νιώθετε έτσι!!!!!!Αν είχατε γραφείο τελετών θα υπογράφαται και ως νεκροθάφτης;;;;;;;

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015

Πρωταθλητής τού ΟΧΙ,Ο Δήμαρχος Ωρωπού.

Το μεγαλύτερο ποσοστό του ΟΧΙ,καταγράφηκε στην Δημοτική Κοινότητα Συκαμίνου με ποσοστό 66.9%.τόπο καταγωγής του κ.Δημάρχου και ο νοών νοείτω!!!!!
Ο κ.Θωμάς Ρούσσης απέδειξε,ότι έχει αντανακλαστικά και αφουγκράζεται την κοινωνία,εν αντίθεση με με έναν απίθανο τύπο που έχει Αντιδήμαρχο,ο όποιος έβλεπε το Δημοψήφισμα σαν πράξη έσχατης προδοσίας(δήλωση ποινικά κολάσιμη).Είναι γνωστό ποιοί και γιατί δεν ήθελαν το δημοψήφισμα και την λαϊκή ετυμηγορία.Θα συνιστούσα στον αντιδήμαρχο να αλλάξει το επώνυμο του σε "Μερκελίδης" και αν θέλει νονούς μπορεί να βρει στη ντουλάπα του χθες.Εκεί ανήκει.!!!!!!!!!Αν κ."Μερκελίδη"ήσουν αντιδήμαρχος στη κατοχή,σίγουρα θα φόραγες κουκούλα!!!!!
Συγχαρητήρια κ.Δήμαρχε,πραγματικά είσαι Δήμαρχος του Ωρωπού και όχι πρώην Κοινοτάρχης Συκαμίνου.

Σάββατο 4 Ιουλίου 2015

Αυτό είναι το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος

Η αλεπού περιμένοντας να πέσουν του κριαριού τα’αρχίδια ψόφησε.

Κάποτε μια αλεπού παρακολουθούσε ένα κριάρι, καθώς το κριάρι γυρνούσε γύρω – γύρω η αλεπού πρόσεξε κάτι που κρεμόταν ανάμεσα στα δύο πίσω πόδια του, σκέφτηκε ότι αυτοί οι δυο μεζέδες έτσι που κουνιούνται κάποια στιγμή θα πέσουν και τότε χωρίς τον κίνδυνο να την κουτουλίσει το κριάρι, θα απολαύσει τους μεζέδες. Είδε πόσο κουνιόντουσαν με κάθε βήμα του κριαριού και σκέφτηκε πως ήταν έτοιμα να πέσουν. Ακολούθησε λοιπόν το κριάρικαι περίμενε την πτώση για να αρπάξει τη λεία της. Προτίμησε να περιμένει, παρά να πάει και να τα κόψει η ίδια. Μπροστά το κριάρι λοιπόν και πίσω η αλεπού. Πέρασε μία εβδομάδα, πέρασαν δύο, έγιναν μήνας, έγιναν μήνες. Το αποτέλεσμα ήταν τα αρχίδια να μην πέσουν ποτέ και η αλεπού να ψοφήσει από την πείνα.

Αυτή η ιστορία, μια παραλλαγή του Αίσωπου από τους περίφημους μύθους του, μου θυμίζει η  συμπεριφορά σχεδόν όλης της αντιπολίτευσης να φάνε το "μεζέ" της αποτυχίας της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ.
Για πρώτη φορά υπάρχει συνέπεια προεκλογικών λόγων και μετεκλογικών έργων(έστω σαν πρόθεση) και αυτό ενόχλησε την αντιπολιτευόμενη συμπαιγνία  ΝΔ - Ποτάμι - ΠΑΣΟΚ (ότι ρετάλια απέμειναν), ΚΚΕ για τους γνωστούς λόγους της επιμονής του "ψωριάρη".
Είναι για πρώτη φορά που ένας πρωθυπουργός λέει ότι θα πράξει αυτά που ισχυρίζεται εδώ και πάνω από έξι χρόνια.

Πέμπτη 2 Ιουλίου 2015

Κάνουν τα πάντα για να μας φοβίσουν




Κάνουν τα πάντα για να μας φοβίσουν, αλλά ξεχνούν ότι μετά από πέντε χρόνια με μνημόνια και τρομοκρατία έχουμε κλείσει οριστικά τους λογαριασμούς μας με το φόβο. Μας εκβιάζουν, προσπαθούν να μας ταπεινώσουν.

Την Κυριακή 5 Ιουλίου θα πάρουν την απάντησή τους. Από αυτές τις σπουδαίες ιστορικές απαντήσεις που μόνο οι λαοί ξέρουν να δίνουν. Και ο ελληνικός λαός έχει αποδείξει ότι ξέρει να μάχεται και να κερδίζει.

Οι δανειστές θέλουν να καταργήσουν τη Δημοκρατία. Το δικαίωμα να μιλάμε εμείς, να αποφασίζουμε εμείς. Είμαστε μια κυρίαρχη χώρα και ένας ισχυρός λαός.

ΝΑΙ λένε οι καταστροφείς, οι εραστές του χρήματος, οι δυνάστες μας.

ΝΑΙ λένε τα διαπλεκόμενα κανάλια.

Οι χορτάτοι από τις τηλεοράσεις λένε ΝΑΙ εις βάρος όσων δεν έχουν φωνή, της μεγάλης βουβής πλειοψηφίας που 5 χρόνια τώρα δεν ρωτήθηκε ΠΟΤΕ για ΤΙΠΟΤΑ.

Έφτασαν στο σημείο να αποκαλέσουν το δημοψήφισμα πραξικόπημα, όσοι νομίζουν ότι η χώρα τους ανήκει!

Το «ΟΧΙ» την Κυριακή θα είναι η αδιαπραγμάτευτη νίκη της Δημοκρατίας.

Οι δανειστές θέλουν να μας στερήσουν τη ζωή. Το δικό μας «ΟΧΙ» είναι η απάντηση της ζωής, η δύναμη της ζωής.

Προσπαθούν να μας απομονώσουν, αλλά τα αδέρφια μας σε όλη την Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο δίνουν τη μάχη του «ΟΧΙ» μαζί μας.

ΟΛΗ Η ΕΥΡΩΠΗ ΛΕΕΙ «ΟΧΙ» μαζί μας.
ΟΛΗ Η ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ φωνάζει στο πλευρό μας για το δικαίωμα στη Ζωή, τη Δημοκρατία και την Αξιοπρέπεια.

Προσπαθούν να μας διχάσουν. Κάνουν λάθος ο λαός και οι ανάγκες του είναι μια μεγάλη αλυσίδα, ο ένας πλάι στην άλλη.

Πάμε δυνατά να δυναμώσουμε το «ΟΧΙ».

Να μπούμε όλοι και όλες στο μεγάλο κύκλο της Δημοκρατίας.

Το «ΟΧΙ» την Κυριακή 5 Ιουλίου είναι η πιο θετική ψήφος.

Εμείς σας αγαπάμε!!!!σαν σήμερα!!!!!ΟΛΟΙ ΝΑΙ!!