Το ημερολόγιο έδειχνε 15 Νοεμβρίου 1984:
Ο Ανδρέας κατάφερε να σταματήσει τα «τύμπανα του πολέμου» που ηχούσαν μεταξύ Γαλλίας και Λιβύης, αφού οι δύο πλευρές υποστήριζαν αντιμαχόμενα συμφέροντα στο κράτος Τσαντ, φέρνοντας στο ίδιο τραπέζι τον Μιτεράν και τον Καντάφι. Η συνάντηση έγινε στην Ελούντα της Κρήτης, κάτω από απόλυτη μυστικότητα. Για την προετοιμασία της είχε κληθεί μόλις δύο εικοσιτετράωρα πριν στο Καστρί ο τότε επικεφαλής της ΚΥΠ (μετέπειτα ευρωβουλευτής και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, μακαρίτης πια) Κώστας Τσίμας.
Πρώτος έφτασε στην Ελούντα ο Γάλλος πρόεδρος και ακολούθησε, με μια… επεισοδιακή έλευση, ο Λίβυος ηγέτης. Προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου το αεροσκάφος που (υποτίθεται ότι) τον μετέφερε. Προσγειώθηκε κι αμέσως μετά απογειώθηκε. Μπλόφα! Όλοι περίμεναν ότι ο Καντάφι βρισκόταν στο δεύτερο λιβυκό αεροσκάφος που προσγειωνόταν. Έτσι κι έγινε! Με μια διαφορά: Ο Καντάφι που εξήλθε από την επίσημη (μπροστινή) πόρτα δεν ήταν ο Καντάφι. Ήταν ο… σωσίας του! Εξήλθε κι ο ίδιος ο Μουαμάρ, αλλά μυστικά, από την πίσω πόρτα του αεροσκάφους!
Ο «Αστέρας» της Ελούντας που τον φιλοξένησε… ξηλώθηκε δύο φορές και ξαναχτίστηκε μέσα σ’ ένα εικοσιτετράωρο από Λίβυους πράκτορες για λόγους ασφαλείας. Ο ίδιος έδειχνε ιδιαίτερα άνετος. «Έσταζε μέλι» για τον Ανδρέα και στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων έριχνε τα φαρμακερά βέλη του στο Γάλλο πρόεδρο: «Εσύ δηλώνεις σοσιαλιστής, αλλά φαίνεται ότι ακόμα και ο… Πομπιντού (σ.σ.: πρωθυπουργός της Γαλλίας από το 1962 μέχρι και το 1968 και διάδοχος του Ντε Γκολ στην προεδρία από το 1969 μέχρι το 1974) ήταν πιο σοσιαλιστής από εσένα που υποστηρίζεις τους φασίστες στο Τσαντ».
Ο Ανδρέας, έχοντας δίπλα του τον τότε αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών (και νυν Πρόεδρο της Δημοκρατίας) Κάρολο Παπούλια, τα κατάφερε. Μετά το τέλος της συνάντησης, ο εκδηλωτικός Καντάφι μοίραζε παντού χαμόγελα, ενώ ο συγκρατημένος Μιτεράν αρκέστηκε σε μια λακωνική (αλλά με πολύ νόημα) δημόσια δήλωση: «Ζήτω η Ελλάδα»!
Όσο για τον Ανδρέα; Υπερικανοποιημένος από το αποτέλεσμα της συνάντησης κατευόδωσε με θέρμη και τους δύο υψηλούς προσκεκλημένους του. Μόνο που, ως παραδοσιακός «λάτρης του ωραίου», με τον Καντάφι είπε… μια κουβέντα παραπάνω: τον ρώτησε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη γυναίκα που ήταν επικεφαλής της ασφαλείας του!
Ο Ανδρέας κατάφερε να σταματήσει τα «τύμπανα του πολέμου» που ηχούσαν μεταξύ Γαλλίας και Λιβύης, αφού οι δύο πλευρές υποστήριζαν αντιμαχόμενα συμφέροντα στο κράτος Τσαντ, φέρνοντας στο ίδιο τραπέζι τον Μιτεράν και τον Καντάφι. Η συνάντηση έγινε στην Ελούντα της Κρήτης, κάτω από απόλυτη μυστικότητα. Για την προετοιμασία της είχε κληθεί μόλις δύο εικοσιτετράωρα πριν στο Καστρί ο τότε επικεφαλής της ΚΥΠ (μετέπειτα ευρωβουλευτής και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, μακαρίτης πια) Κώστας Τσίμας.Πρώτος έφτασε στην Ελούντα ο Γάλλος πρόεδρος και ακολούθησε, με μια… επεισοδιακή έλευση, ο Λίβυος ηγέτης. Προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου το αεροσκάφος που (υποτίθεται ότι) τον μετέφερε. Προσγειώθηκε κι αμέσως μετά απογειώθηκε. Μπλόφα! Όλοι περίμεναν ότι ο Καντάφι βρισκόταν στο δεύτερο λιβυκό αεροσκάφος που προσγειωνόταν. Έτσι κι έγινε! Με μια διαφορά: Ο Καντάφι που εξήλθε από την επίσημη (μπροστινή) πόρτα δεν ήταν ο Καντάφι. Ήταν ο… σωσίας του! Εξήλθε κι ο ίδιος ο Μουαμάρ, αλλά μυστικά, από την πίσω πόρτα του αεροσκάφους!
Ο «Αστέρας» της Ελούντας που τον φιλοξένησε… ξηλώθηκε δύο φορές και ξαναχτίστηκε μέσα σ’ ένα εικοσιτετράωρο από Λίβυους πράκτορες για λόγους ασφαλείας. Ο ίδιος έδειχνε ιδιαίτερα άνετος. «Έσταζε μέλι» για τον Ανδρέα και στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων έριχνε τα φαρμακερά βέλη του στο Γάλλο πρόεδρο: «Εσύ δηλώνεις σοσιαλιστής, αλλά φαίνεται ότι ακόμα και ο… Πομπιντού (σ.σ.: πρωθυπουργός της Γαλλίας από το 1962 μέχρι και το 1968 και διάδοχος του Ντε Γκολ στην προεδρία από το 1969 μέχρι το 1974) ήταν πιο σοσιαλιστής από εσένα που υποστηρίζεις τους φασίστες στο Τσαντ».
Ο Ανδρέας, έχοντας δίπλα του τον τότε αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών (και νυν Πρόεδρο της Δημοκρατίας) Κάρολο Παπούλια, τα κατάφερε. Μετά το τέλος της συνάντησης, ο εκδηλωτικός Καντάφι μοίραζε παντού χαμόγελα, ενώ ο συγκρατημένος Μιτεράν αρκέστηκε σε μια λακωνική (αλλά με πολύ νόημα) δημόσια δήλωση: «Ζήτω η Ελλάδα»!
Όσο για τον Ανδρέα; Υπερικανοποιημένος από το αποτέλεσμα της συνάντησης κατευόδωσε με θέρμη και τους δύο υψηλούς προσκεκλημένους του. Μόνο που, ως παραδοσιακός «λάτρης του ωραίου», με τον Καντάφι είπε… μια κουβέντα παραπάνω: τον ρώτησε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη γυναίκα που ήταν επικεφαλής της ασφαλείας του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου