Ένας συνηθισμένος πολίτης
Άρθρο του Λευτέρη Καπώνη
Ξεκίνησα να γράφω κάτι άλλο, αλλά ένας φίλος μού θύμισε ότι ορκίζεται η Ρένα Δούρου... Την είχα δει πρώτη φορά στον Γέρακα σε μια μικρή συγκέντρωση. Με εντυπωσίασε. Τόσα χρόνια στην τηλεόραση είχα μάθει να παρατηρώ την εικόνα και να εισπράττω την εντύπωση...
Η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι αυτή η γυναίκα θα κάνει τον Σγουρό με τα κρεμμυδάκια... Σωστή άρθρωση, σωστό τέμπο, σωστή κίνηση των χεριών, συμμετοχή του σώματος... Πάνω απ' όλα, όμως, το βλέμμα που εξέπεμπε αισθαντικότητα και αλήθεια... Κι επειδή η εικόνα μιλάει και η εντύπωση είναι το απόσταγμα της παρουσίας, ήξερα ότι θα νικήσει όσο κι αν είχε να αντιμετωπίσει τον συνασπισμό των καθεστωτικών δυνάμεων.
Το βράδυ που βγαίνανε τα αποτελέσματα, παρακολουθούσα με αγωνία. Όταν πια είχε κριθεί το αποτέλεσμα και είδα τη Δούρου, τον Τσίπρα και τον Σακελλαρίδη στην τηλεόραση, σκέφτηκα ότι η καινούργια γενιά που βγαίνει από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι μια γενιά νικητών. Ότι είναι η γενιά που θα βγάλει την Αριστερά από τη γωνία. Είναι η γενιά που θα βγάλει την Αριστερά από την κριτική και θα την οδηγήσει στο κέντρο της κοινωνίας. Θα πάρει τα προβλήματα στα χέρια της και θα προσπαθήσει να δώσει λύσεις. Με κέντρο τον άνθρωπο, με βάση τις ιδέες της ισότητας και της δικαιοσύνης. Ένα μέρος της προπαγάνδας εστιάζεται στο επιχείρημα ότι όλοι είναι ίδιοι κι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα κάνει τίποτα διαφορετικό. Είναι ένα επιχείρημα που εκμεταλλεύεται την απογοήτευση και τη μεγαλώνει.
Ο λαός όμως ξέρει πως ζει σε μια κατεστραμμένη χώρα. Δεν περιμένει θαύματα. Περιμένει μια διαφορετική γραφή που θα κατανοεί την κατάσταση και η εξουσία δεν θα είναι εχθρός του. Περιμένει ότι θα γίνεται σεβαστή η θέλησή του κι ότι οι αποφάσεις θα παίρνονται από αυτούς που εξέλεξε και μπροστά στα μάτια του.
Θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους όσοι εξελέγησαν με τη σημαία του ΣΥΡΙΖΑ στους δήμους και στις περιφέρειες καλή τύχη. Θα είναι εκείνοι που θα ανοίξουν με το παράδειγμά τους τον δρόμο για να πάρουν τα όνειρα γενεών εκδίκηση. Θέλω όμως να θυμίσω στους δικούς νέους άρχοντες το τρίπτυχο.
Πρώτον κατά νόμου άρχουν. Δεύτερον ανθρώπων άρχουν και τρίτον ουκ αεί άρχουν. Και να προσθέσω ότι αυτό που προέχει σε αυτή την περίοδο της ανθρωπιστικής κρίσης δεν είναι η επιβεβαίωση της ιδεολογίας, αλλά ψωμί και ελευθερία.
Θέλω να ζητήσω συγγνώμη που παρασύρθηκα σήμερα σε άλλους δρόμους, αλλά επειδή έχω την αίσθηση ότι ζούμε ιστορικές στιγμές κι ότι στο μέλλον θα αποτιμήσουμε σωστά τα γεγονότα, είπα να γράψω αυτά που σκέφτομαι. Όμως οι ιδέες χωρίς τους ανθρώπους που θα τους δώσουν λάμψη και περιεχόμενο πεθαίνουν...
Κι ευτυχώς, η εποχή γεννάει τους ανθρώπους που θα την εκφράσουν... Ελπίζω μαζί τους, φαντάζομαι μαζί τους, μέχρι την τελική νίκη.
Καλή αρχή, σύντροφοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου