Χρήστος Μπουλέκος
Καµιά φορά, όσο δύσκολο είναι να βγεις από το µικρόκοσµό σου και να δεις τον εαυτό σου σαν µέρος ενός συνόλου, τόσο αναπόφευκτα µοιραίο είναι να συνειδητοποιήσεις πως δεν είµαστε µονάδες, αλλά οµάδες και πως µόνο µέσα από τη συνολική πρόοδο θα προκύψει το ατοµικό καλό.Κάπου εκεί ξεκίνησε ένα τρελό κυνηγητό προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσω ένα-ένα τους στίχους. Φτάνοντας στο τέλος ανακάλυψα ότι υπάρχουν ανάλογες ιστορίες που πιθανόν ο Νίκος Πορτοκάλογλου να εµπνεύστηκε και να έγραψε το παρακάτω τραγούδι. Τις µοιράζοµαι µαζί σας και τις αφήνω στη δική σας κρίση και ερµηνεία.
Το αφιερώνω στους ανθρώπους του τόπου µας, σε αυτούς που «έκαψαν τα καράβια τους», που έµειναν εδώ, γιατί ανήκουν εδώ.
Η µόνη διέξοδoς του ανθρώπου είναι να ονειρεύεται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου