BREXIT και 20 χρόνια χωρίς τον Ανδρέα Παπανδρέου

«Η ΕΟΚ είναι μια άλλη όψη του ΝΑΤΟ»
«Υπάρχει κι εδώ το μόνιμο ρεφρέν ότι ανήκουμε στη Δύση. Μόλις το λέμε, συμβαίνουν αλλόκοτα πράγματα στην Κύπρο, στο Αιγαίο κι εμείς επιμένουμε να λέμε ότι ανήκουμε στη Δύση. Ποτέ δεν θέτουμε όρους. Οι μόνοι που ξέρουν να θέτουν όρους είναι οι Τούρκοι και είναι οι μόνοι που φέρνουν δυσκολίες στην ένταξή τους στην Κοινή Αγορά».
Τα κεφάλαια που θα έρθουν στην Ελλάδα θα αγοράσουν τις πιο δυναμικές μας βιομηχανίες. Το ελληνικό εργατικό δυναμικό θα αξιοποιήσει τη συμφωνία και θα καταφύγει στα εργοστάσια της Δυτικής Γερμανίας. Έτσι θα καταντήσουμε χώρα των γερόντων.
Μιλώντας για την ΕΟΚ ανοίγουμε τα σύνορά μας στις πολυεθνικές εταιρείες και η πορεία της χώρας δεν θα κρίνεται πια από το Κοινοβούλιο και την κυβέρνηση. Θα κρίνεται από τα ξένα επιχειρηματικά κέντρα αποφάσεων.
Αν ενταχθούμε στην ΕΟΚ, μετά 15 χρόνια θα έχει καταληστευθεί ο εθνικός μας πλούτος, θα έχει ρυπανθεί ανεπανόρθωτα το περιβάλλον, θα μεταναστεύσουν τα νιάτα της χώρας, πράγμα που θα επηρεάσει τη δημογραφική δομή της χώρας.
Στη γεωργία οι επιπτώσεις θα είναι καταλυτικές και θα επιζήσουν μόνο ο καπνός, τα λαχανικά, τα οπωρικά και τα κρασιά
Ελλάδα - Γερμανία - οικονομία
«Είναι πολύ εύκολο να πούμε ότι ο τουρισμός είναι η λύση και να μεταβληθούμε σε ξενοδοχείο της Ευρώπης, τα νιάτα μας τα μισά να πάνε στα εργοστάσια της Γερμανίας και τα άλλα μισά να γίνουν υπάλληλοι ξενοδοχείων και να λύσουμε έτσι το πρόβλημά μας.
Δεν υπάρχει τίποτα σε βάρος αυτών που δουλεύουν είτε στα εργοστάσια της Γερμανίας είτε στα ξενοδοχεία της Ρόδου και της Κέρκυρας, όμως είναι σε βάρος της κοινωνικής δομής, του κοινωνικού συστήματος πως τους έχει μεταβάλει σε είλωτες και στη Ρόδο και στην Κέρκυρα και σε μαύρους στη Γερμανία.
Κι έτσι που αναπτύσσεται ο τουρισμός, σιγά - σιγά φτιάχνει το δικό του κλειστό κύκλωμα. Σιγά - σιγά θα έρχονται οι τουρίστες στην Ελλάδα με δικά τους πούλμαν, με το δικό τους φαγητό, με το δικό τους ποτό, με τους δικούς τους διευθυντές και τους δικούς τους ξεναγούς. Και οι Ροδίτες και οι Κερκυραίοι θα κάθονται από μακριά να βλέπουν αυτή την ανάπτυξη της εθνικής μας οικονομίας.
Και θα ξέρουν κάτι πάρα πολύ απλό. Ότι κάτι που πάντοτε αγαπούσαν και θέλανε να είναι κοντά, όπως είναι η θάλασσα, αυτό δεν θα είναι πια δικό τους. Η γη τους θα ανήκει κάπου αλλού. Θα ανήκει στα κυκλώματα του τουρισμού»!