Το 2012 έλεγε ότι ο Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μόνη ελπίδα για να αλλάξουν τα πράγματα, αλλά τον περασμένο Ιούνιο βρέθηκε στην 12η τιμητική θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΚΚΕ. Από τους πρώτους 150 μέσα στο Πολυτεχνείο, παρότι δεν το είπε ποτέ δημόσια.
Ωστόσο, χρόνια αργότερα έλεγε για την πολιτική:«Συνεχώς αρνιόμουν και ο λόγος ήταν ότι δεν ήθελα με τίποτα -σεβόμενος την πολιτική- να εγκαταλείψω τη μουσική μου και τον τρόπο ζωής μου. Το ’93 που έγινε η εξαίρεση, μην πάει ο νους σου ότι ήτανε το υπουργείο, γιατί πρώτη πρόταση του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν 3ος στο Επικρατείας. Και η απάντησή μου ήταν αρνητική. Στεναχωρήθηκε. Εγώ είχα αρχίσει να τον συμπαθώ πάρα πολύ, ειδικότερα μετά το «Βρώμικο ’89». Γιατί το θεωρώ βρώμικο το ’89. Δεν έγινε πολιτική συμμαχία μεταξύ αριστεράς και Μητσοτάκη. Θα μπορούσα να την καταλάβω την πολιτική συμμαχία. Έγινε ιδεολογική συμμαχία για την κάθαρση και αυτό το θεωρώ το μέγα ολίσθημα της αριστεράς δια παντός, διότι συμμαχία ιδεολογική με τύπους σαν το Μητσοτάκη δεν κάνεις. Και είχα ταχθεί με τον Ανδρέα Παπανδρέου για αυτό τον λόγο. Όχι ότι ήμουνα ΠΑΣΟΚ. Ποτέ δεν ήμουνα ΠΑΣΟΚ. Και όταν μου έκανε την πρόταση είπα: «Σας ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε, αλλά δεν θέλω». Την επόμενη ημέρα κάποιος μου μετέφερε ότι στεναχωρήθηκε πάρα πολύ και είπε: «Ο Θάνος θέλει να είναι ουδέτερος». Και εκεί τρελάθηκα γιατί ήμουνα πάντοτε αντιδεξιός. Είπα λοιπόν σε αυτόν τον μεταφορέα των ειδήσεων, «πες του δέχομαι 12ος μη εκλόγιμος».
Ωστόσο, χρόνια αργότερα έλεγε για την πολιτική:«Συνεχώς αρνιόμουν και ο λόγος ήταν ότι δεν ήθελα με τίποτα -σεβόμενος την πολιτική- να εγκαταλείψω τη μουσική μου και τον τρόπο ζωής μου. Το ’93 που έγινε η εξαίρεση, μην πάει ο νους σου ότι ήτανε το υπουργείο, γιατί πρώτη πρόταση του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν 3ος στο Επικρατείας. Και η απάντησή μου ήταν αρνητική. Στεναχωρήθηκε. Εγώ είχα αρχίσει να τον συμπαθώ πάρα πολύ, ειδικότερα μετά το «Βρώμικο ’89». Γιατί το θεωρώ βρώμικο το ’89. Δεν έγινε πολιτική συμμαχία μεταξύ αριστεράς και Μητσοτάκη. Θα μπορούσα να την καταλάβω την πολιτική συμμαχία. Έγινε ιδεολογική συμμαχία για την κάθαρση και αυτό το θεωρώ το μέγα ολίσθημα της αριστεράς δια παντός, διότι συμμαχία ιδεολογική με τύπους σαν το Μητσοτάκη δεν κάνεις. Και είχα ταχθεί με τον Ανδρέα Παπανδρέου για αυτό τον λόγο. Όχι ότι ήμουνα ΠΑΣΟΚ. Ποτέ δεν ήμουνα ΠΑΣΟΚ. Και όταν μου έκανε την πρόταση είπα: «Σας ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε, αλλά δεν θέλω». Την επόμενη ημέρα κάποιος μου μετέφερε ότι στεναχωρήθηκε πάρα πολύ και είπε: «Ο Θάνος θέλει να είναι ουδέτερος». Και εκεί τρελάθηκα γιατί ήμουνα πάντοτε αντιδεξιός. Είπα λοιπόν σε αυτόν τον μεταφορέα των ειδήσεων, «πες του δέχομαι 12ος μη εκλόγιμος».
Οταν έγινε αυτό, με πήρε τηλέφωνο ο Παπανδρέου και μου είπε στον πληθυντικό: «Θα θελα να σας συναντήσω». Και όταν πήγα στο σπίτι του, μου είπε ότι υπάρχει μια ουρά μέχρι την Ομόνοια από διανοούμενους, καθηγητές πανεπιστημίου, καλλιτέχνες που εκλιπαρούν για μία θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, επειδή είναι σίγουρο ότι θα κερδίσουμε τις εκλογές και εσάς σας πρότεινα τρίτο και εσείς μου είπατε δέχεστε να εκτεθείτε 12ος. Του εξήγησα τότε, και εκεί πάνω στην κουβέντα προέκυψε έμμεση αλλά σαφής η πρόταση για το υπουργείο Πολιτισμού. Από το 1986 μέχρι το 1993, εγώ είχα εμπλακεί με πολύ ενθουσιασμό και με μεγάλο κομμάτι της ψυχής μου στην πολιτιστική διαχείριση. Είχα ιδρύσει το Διεθνές Φεστιβάλ Πάτρας που την εποχή εκείνη εθεωρείτο από τα καλύτερα φεστιβάλ στην Ευρώπη και μετά επί της ουσίας συνέβαλα -ο Λαμπράκης το έφτιαξε- στην καλλιτεχνική εμφάνιση του Μεγάρου την εποχή εκείνη. Και με ενδιέφερε διότι είχα την άποψη ότι σε όλη την επικράτεια η βαριά μας βιομηχανία θα μπορούσε να ήταν θεσμοί και υποδομές στον πολιτισμό. Και εκεί, όταν μου έκανε αυτή την πρόταση άρχισα να συζητάω.
Όχι από ματαιοδοξία, ήμουν ήδη πολύ γνωστός για να ‘μαι ματαιόδοξος. Και νομίζω το απέδειξα και όσα χρόνια ήμουν υπουργός. Και έτσι έγινε αυτή η ιστορία.
Όταν έφυγα το ’96, με είχε βρει ο Αντώνης ο Λιβάνης και σχεδόν κλαίγοντας μου είπε ότι «είσαι ο μόνος που στην μετάβαση στο ΠΑΣΟΚ αρνήθηκες να συνεχίσεις».
Δεν ξέρω αν ο Σημίτης θα με κρατούσε, αλλά εγώ είχα στείλει ήδη μια επιστολή που έλεγα πως εγώ δεν θα ήθελα να μείνω μετά τον Παπανδρέου. Και δημοσίως από τότε για πάρα πολλούς λόγους, και πολιτικούς αλλά και προσωπικούς και μουσικούς, έχω διατυπώσει το γιατί δεν θα επέστρεφα ποτέ στο υπουργείο Πολιτισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου