.................Ένα φάντασμα από το παρελθόν......
Ρωτά ο μικρός :
-Γιατί μπαμπά,οι πετεινοί λαλούν τόσο πρωί;
Απαντά ο μπαμπάς:
-Γιατί είναι η μόνη στιγμή που μπορούν να μιλήσουν.
Ύστερα ξυπνάνε οι κότες!!!!!!!!!!!!!!!
Αγαπητέ "Γιώργο......."ξέρεις εσύ!!!!!!επειδή οι κότες έχουν ξυπνήσει και οι μαλάκες στην νέα εποχή έχουν απαντήσει στο φιλοσοφικό ερώτημα..."η κότα έκανε το αυγό ή η κατσίκα"......θα σου έλεγα με πόλη συμπάθεια... φτύσε το κουκούτσι ,για την ηλικία σου καλή και η μαλα......α σου!!!
Ρωτά ο μικρός :-Γιατί μπαμπά,οι πετεινοί λαλούν τόσο πρωί;
Απαντά ο μπαμπάς:
-Γιατί είναι η μόνη στιγμή που μπορούν να μιλήσουν.
Ύστερα ξυπνάνε οι κότες!!!!!!!!!!!!!!!
Αγαπητέ "Γιώργο......."ξέρεις εσύ!!!!!!επειδή οι κότες έχουν ξυπνήσει και οι μαλάκες στην νέα εποχή έχουν απαντήσει στο φιλοσοφικό ερώτημα..."η κότα έκανε το αυγό ή η κατσίκα"......θα σου έλεγα με πόλη συμπάθεια... φτύσε το κουκούτσι ,για την ηλικία σου καλή και η μαλα......α σου!!!
1 σχόλιο:
Γιώργος Γαβριήλ: Αναζητώντας από παιδί το φάρμακο της... ασθενούς δημοκρατίας
Του
Νίκου Λιονάκη
Η σύλληψή του επί Χούντας, όταν προσπάθησε να σταματήσει τον κοινοτάρχη του Ωρωπού από το να ξεριζώσει ένα δέντρο, φανερώνει από πολύ νωρίς τη διάθεση του 17χρονου τότε Γιώργου Γαβριήλ να προασπιστεί όλα εκείνα που, συνοψίζοντάς τα σήμερα, ο ίδιος αποκαλεί «το κληροδότημα των πατεράδων και των παππούδων μας».
Η συνέχεια είναι γνωστή, τουλάχιστον για εκείνους που έτυχε να τον γνωρίσουν στις αρχές της δεκαετίας του ’70, όταν ξεκινούσε τη φοιτητική του ζωή στη Φαρμακευτική Σχολή Αθηνών, ή πολύ περισσότερο το Νοέμβριο του ’73 ως ενεργό μέλος των αγωνιζόμενων φοιτητών και της συντονιστικής επιτροπής κατάληψης.
Έκτοτε, η ζωή του ανήσυχου πολιτικά φαρμακοποιού χαρακτηρίζεται από τη διαρκή ενασχόληση με τα «κοινά» και τον τόπο του:
Το 1982 κατέβηκε ως υποψήφιος κοινοτάρχης στην κοινότητα Νέων Παλατίων, από το 1990 και μετά εκλέγεται σύμβουλος και το 1998 γίνεται πρόεδρος της κοινότητας Νέων Παλατίων, του τόπου καταγωγής του.
Δύο χρόνια τώρα, πολλές δεκαετίες έπειτα από εκείνο το δέντρο που προσπάθησε να σώσει στα 17 του, ο Γιώργος Γαβριήλ αγωνίζεται για το ίδιο «κληροδότημα», αυτή τη φορά από το πόστο του δημάρχου Ωρωπίων.
Με ειλικρίνεια, που δε μας έχουν συνηθίσει άλλοι πολιτικοί ομόλογοί του, με αστείρευτο χιούμορ και πολιτική ευθύτητα, ο φαρμακοποιός δήμαρχος του Ωρωπού μιλάει στο «Φ.Κ.» για τα σημαντικά περιβαλλοντικά ζητήματα του Δήμου και αναδεικνύει τις δυνατότητες και τις αγκυλώσεις της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αποδεικνύοντας ταυτόχρονα στους άλλους, αλλά και στον εαυτό του, ότι έπραξε μάλλον σωστά που δεν... απόλαυσε ποτέ σε όλη του τη διάρκεια και την ένταση τον «πάγκο» του φαρμακείου.
Κατεβήκατε ως ανεξάρτητος υποψήφιος στις εκλογές ή με τη στήριξη κόμματος;
Ουσιαστικά, έφτιαξα ένα συνδυασμό που στηρίχτηκε στα πιο έντονα πολιτικά στοιχεία της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, έχοντας νομαρχιακούς σύμβουλους και των δύο κομμάτων. Παρ’ όλο που επιχειρήθηκε να σπάσει από διάφορους μηχανισμούς, δεν έσπασε, οι άνθρωποι πιστεύουν σ’ εμένα και το παλέψαμε δυνατά. Αποδεικνύεται έτσι ότι η τοπική αυτοδιοίκηση μπορεί να λειτουργήσει στη βάση της αξιοκρατίας, δηλαδή δεν είναι υποχρεωτικό να έχεις και κόμμα από πίσω. Αντίθετα, το κόμμα κάνει κακό.
Δημοσίευση σχολίου